Ο Ρίισε, τα "χρυσά συμβόλαια" και ο πραγματικός στόχος του ΑΠΟΕΛ

Μετά και τον απίστευτο τρόπο με τον οποίο ήρθε η νίκη επί του απόλλωνα το προηγούμενο Σάββατο, θεωρώ ότι ξεκαθάρισαν πλέον κάποια πράγματα τα οποία αποτέλεσαν και αποτελούν θέμα συζήτησης ανάμεσα στους οπαδούς του ΑΠΟΕΛ αλλά και από αθλητικογράφους οι οποίοι κατά καιρούς κάνουν σχόλια και ασκούν κριτική για τον προϋπολογισμό της ομάδας μας καθώς και για τα "χρυσά συμβόλαια" κάποιων ποδοσφαιριστών μας.

Ένας από τους ποδοσφαιριστές που βρέθηκε στο στόχαστρο όλων των πιο πάνω είναι ο Γιον Άρνε Ρίισε. Ήρθε στην ομάδα μας στη δύση της καριέρας του, με φυσική κατάσταση η οποία δεν του επέτρεπε να προσφέρει άμεσα (ούτε καν σύντομα), με πολύ ψηλό για τα δεδομένα της Κύπρου συμβόλαιο και όλα συνηγορούσαν στο ότι όχι μόνο θα δυσκολευόταν να "κλέψει" τη θέση στην 11άδα από τον Κύπριο (και συγκριτικά χαμηλά αμοιβόμενο) αριστερό μπακ Μάριο Αντωνιάδη, αλλά μάλλον δεν τον ένοιαζε κιόλας, αφού πολύ πιθανόν (λέγαμε) ήρθε στην Κύπρο για "διακοπές μέχρι συνταξιοδότησης".

Οπαδοί και ΜΜΕ σύντομα άρχισαν τις "επιθέσεις".

Οι περισσότεροι οπαδοί του ΑΠΟΕΛ, αν όχι όλοι, νοιώθαμε το λιγότερο άβολα, κάποιοι ένοιωθαν μέχρι θυμό και οργή για τη μεταγραφή του ποδοσφαιριστή αυτού. Κάποιοι μάλιστα έφτασαν στο σημείο να εκφράσουν το θυμό και την απογοήτευσή τους και στον ίδιο τον ποδοσφαιριστή στην προσωπική του ιστοσελίδα στο facebook. Αυτός ευχαρίστησε για τα σχόλια, και υποσχέθηκε σεβασμό στον ΑΠΟΕΛ και σκληρή δουλειά.

Τον ερχόμενο Σεπτέμβριο ο Γ.Α.Ρίισε (άλλως JAR) θα συμπληρώσει τα 35 του χρόνια. Το τελευταίο διάστημα είναι από τους σταθερά κορυφαίους της ομάδας, έχει σκοράρει 3 γκολ, έχει δώσει 5 ασίστ, με αποκορύφωμα τη συμμετοχή του στο απίστευτο και καθοριστικό γκολ του προηγούμενου Σαββάτου.

Προσωπικά, ότι και να γίνει με τον συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή από δω και πέρα, έχει πια κερδίσει το σεβασμό μου και αυτό δεν θα αλλάξει. Ένας ποδοσφαιριστής που δεν έχει να αποδείξει τίποτε απολύτως τώρα πια (εκτός ίσως από το ότι είναι σωστός επαγγελματίας), ο οποίος θα μπορούσε κάλλιστα να έρθει εδώ για διακοπές μέχρι συνταξιοδότησης σνομπάροντας το Κυπριακό πρωτάθλημα, αντ' αυτού δουλεύει ίσως πιο σκληρά από τον καθένα, σέβεται την ομάδα μας και τον κόσμο της, σέβεται και τα λεφτά που παίρνει, σέβεται και τον εαυτό του. Εδώ κάποιοι άλλοι "νεαροί και υποσχόμενοι" που ήρθαν στον ΑΠΟΕΛ χωρίς να έχουν να επιδείξουν απολύτως τίποτα στη μέχρι τότε καριέρα τους εκτός ίσως από ένα μη αξιοποιήσιμο ταλέντο, εκμεταλλεύτηκαν τον ΑΠΟΕΛ και με πλήρη απάθεια πήραν τους παχυλούς μισθούς τους και έφυγαν "κύριοι", κατά πάσα πιθανότητα λέγοντας από μέσα τους "τσάο κορόιδα".

Στο ματς του περασμένου Σαββάτου ο Ρίισε, ο Τζιμπούρ και ο Μοράις (περιμπιπτόντως και οι 3 με θητεία σε Αγγλικά πρωταθλήματα, οι Ρίισε-Μοράις στην Premier League και ο Τζιμπούρ στην Championship - τυχαίο?-) και ενώ όλοι (συμπεριλαμβανομένου του προπονητή) είχαμε συμβιβαστεί υπό τις περιστάσεις με το Χ, είχαν το πείσμα, αλλά και τον τρόπο, να μας δώσουν μια νίκη που ίσως να αποδειχθεί η κρισιμότερη στην πορεία προς το πρωτάθλημα.

Ναι κατακρίναμε τη Διοίκηση που έδωσε πολύ ψηλά για τα κυπριακά δεδομένα συμβόλαια σε κάποιους ποδοσφαιριστές. Απ΄ότι ακούγεται, οι 3 προαναφερθέντες αμοίβονται με πέραν του €1εκ το χρόνο. Δλδ 3 παίκτες παίρνουν πέραν του 10% του προϋπολογισμού της ομάδας. 

Αυτό που πρέπει πλέον να κατανοήσουμε όλοι είναι ότι ο ΑΠΟΕΛ τώρα πια δεν χτίζει ομάδα με στόχο το πρωτάθλημα. Το πρωτάθλημα είναι απλά το εισιτήριο για τους ομίλους των Ευρωπαϊκών διοργανώσεων όπου και στοχεύει. Και καμιά κυπριακή ομάδα δεν μπορεί να στοχεύει σε μια σταθερή ευρωπαϊκή παρουσία χωρίς τέτοιους ποδοσφαιριστές. Καμιά μα καμιά κυπριακή ομάδα με μικρό προϋπολογισμό δεν κατάφερε να έχει διαχρονικά μια σταθερή ευρωπαϊκή παρουσία. Και η αελ  (με πολύ μικρότερο προϋπολογισμό από το ΑΠΟΕΛ) πήρε ένα πρωτάθλημα και έπαιξε μια φορά σε ομίλους. Η συνέχεια γνωστή. 

Ο ΑΠΟΕΛ, μέσα από τις επιτυχίες των τελευταίων ετών σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, έχει μαζέψει ένα σεβαστό αριθμό βαθμών που τον τοποθετούν σε μια κατηγορία στην οποία βρίσκεται μόνος του όσον αφορά τις κυπριακές ομάδες. Μια κατηγορία η οποία επιβάλλει την αξιοποίηση των βαθμών αυτών για τη δημιουργία μιας σταθερής και υπολογίσιμης Ευρωπαϊκής ομάδας. Θα είναι εγκληματικό και μοιραίο να βάλουμε τον ΑΠΟΕΛ στο ίδιο καλάθι με τις υπόλοιπες Κυπριακές ομάδες όταν συζητούμε για τους προϋπολογισμούς. Διότι πολύ απλά οι υπόλοιπες Κυπριακές ομάδες δεν μπορούν να διεκδικήσουν είσοδο σε όμιλο Ευρωπαϊκής διοργάνωσης με τις ίδιες πιθανότητες που διεκδικεί ο ΑΠΟΕΛ. Άρα θα είναι μέγα σφάλμα να τοποθετούμε τον ΑΠΟΕΛ στην ίδια κατηγορία με τους υπόλοιπους. 

Είναι γεγονός πως το να έχεις προϋπολογισμό ο οποίος χρειάζεται οπωσδήποτε παρουσία σε όμιλο Ευρωπαϊκής διοργάνωσης για να καλυφθεί είναι ρίσκο. Αλλά πότε και ποιος πέτυχε κάτι καλό χωρίς να αποδεχθεί ένα ποσοστό ρίσκου? Και το ποσοστό αυτό για τον ΑΠΟΕΛ δεν είναι μεγάλο, ακριβώς λόγω των πολλών βαθμών που έχει μαζέψει τα τελευταία 5 χρόνια. Φυσικά τίποτε και κανείς δεν μπορεί να διασφαλίσει ότι δεν θα υπάρξει μια "στραβή" χρονιά. Αλλά οι πιθανότητες για κάτι τέτοιο δεν είναι πολλές και σίγουρα θα ήταν σφάλμα να καθορίσουμε τη στρατηγική μας βασιζόμενοι στις λίγες και όχι στις πολλές πιθανότητες. Το ρίσκο είναι ρίσκο και πάντα θα υπάρχει. Γι αυτό άλλωστε υπάρχει και η γνωστή ανάλυση risk/benefit. Κανείς δεν κατάφερε ποτέ τίποτα σημαντικό χωρίς να αναλάβει ένα ποσοστό ρίσκου. Και αφού το 0 ρίσκο είναι ανέφικτο, τουλάχιστον για μια ομάδα που έχει τους στόχους του ΑΠΟΕΛ, το σημαντικό είναι να βεβαιώνεται πάντα πως το προσδοκόμενο όφελος είναι μεγαλύτερο της πιθανής ζημιάς.

Ποιος όμως είναι ο πραγματικός στόχος του ΑΠΟΕΛ?

Ο πραγματικός στόχος του ΑΠΟΕΛ δεν είναι να έχει μια καλή ομάδα για τα δεδομένα του Κυπριακού πρωταθλήματος. Ούτε καν να έχει την καλύτερη ομάδα. Ο πραγματικός στόχος του ΑΠΟΕΛ είναι να δημιουργήσει μια διαχρονικά ανταγωνιστική ομάδα με σταθερή παρουσία στους ομίλους των Ευρωπαϊκών διοργανώσεων. 

Και για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να έχεις παίκτες της αξίας και ποιότητας, και κατ' επέκταση των ψηλών συμβολαίων, όπως οι Γκουστάβο Μαντούκα, Νούνο Μοράις, JAR και Ράφικ Τζιμπούρ.

ΑΠΟΕΛ. ΜΟΝΟ.

Σημ. Τα ίδια που αναφέρω πιο πάνω για τον JAR ισχύουν και για τον Ράφικ Τζιμπούρ του οποίου η πορεία εξελίχθηκε παράλληλα με αυτήν του Ρίισε. Ο Ράφικ έχει επίσης κερδίσει το σεβασμό μου διότι και ο ίδιος σέβεται τον ΑΠΟΕΛ και τον κόσμο του και ανεξαρτήτως του αν θα μείνει ή θα φύγει το καλοκαίρι, προσωπικά θα του εύχομαι πάντα τα καλύτερα για ότι αποφασίσει να κάνει στη συνέχεια. Εννοείται ότι θα ήθελα να μείνει στον ΑΠΟΕΛ.