Συγνώμη Μάριε, δεν έφταιγες εσύ. Καλή Επιτυχία!

Και τώρα που τέλειωσε αισίως και για τον παίκτη και για το ΑΠΟΕΛ το πολύπαθο θέμα "Μάριος Αντωνιάδης" πρέπει να βάλουμε κάποια πράγματα στη θέση τους διότι ο καθένας λέει το μακρύ και το κοντό του και δεν συμμαζεύεται:

Ναι, ο παίκτης δέχθηκε σοβαρό bullying από μεγάλη μερίδα οπαδών του ΑΠΟΕΛ, κάτι που ακόμα και εμείς που συμμετείχαμε σ'αυτό πρέπει να καταδικάσουμε και αν θέλουμε να είμαστε σωστοί και δίκαιοι οφείλουμε να απολογηθούμε.

Ναι, είμαστε ένοχοι για το bullying. 

Αλλά ΗΘΙΚΟΣ ΑΥΤΟΥΡΓΟΣ ήταν, κατά την άποψή μου, ο Τιμούρ Κετσπάγια.  

Παρέλαβε την ομάδα μετά τη μεγάλη πληγή που άφησε ο αποκλεισμός στα πλέι οφ του Τσ.Λ., για τον οποίο αποκλεισμό μεγάλη μερίδα των οπαδών, δικαίως ή αδίκως, προσέδωσε μεγάλο μερίδιο ευθύνης στο Μάριο Αντωνιάδη.  

Ας πούμε ότι δεν το συνειδητοποίησε αυτό ο κ. Κετσπάγια από την αρχή. Ο παίκτης όμως που το γνώριζε επηρεάστηκε. Με αποτέλεσμα η απόδοσή του από κει και πέρα να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο.  

Σίγουρα σε κάποια φάση πρέπει να υπέπεσε το γεγονός και στην προσοχή του προπονητή. Ο οποίος ΟΦΕΙΛΕ να προστατεύσει τον παίκτη, να τον αφήσει εκτός για ένα διάστημα, να ξεχαστεί λίγο η αντίδραση, να ηρεμήσει και ο παίκτης, και να τον επαναφέρει σταδιακά ελπίζοντας ότι θα έκανε 1-2 καλά παιχνίδια για να αρχίσει να τον αποδέχεται ο κόσμος.  

Αντ' αυτού, και ενώ η μεγάλη πλειοψηφία των οπαδών αλλά και των αθλητικών συντακτών εντόπιζαν την αδυναμία του παίκτη να ανταποκριθεί, ο κ. Κετσπάγια επέμενε να τον εκθέτει. Με αποκορύφωμα τη θυματοποίηση του παίκτη από τον προπονητή του, ο οποίος όταν κατάλαβε ότι μετρά μέρες στον πάγκο του ΑΠΟΕΛ, αποφάσισε να ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΙ ΤΟΝ ΠΑΙΚΤΗ ΚΑΙ ΤΟ ΟΛΟ ΑΡΝΗΤΙΚΟ ΚΛΙΜΑ και να τον χρησιμοποιήσει για να "την πει" στον κόσμο του ΑΠΟΕΛ. 

Και άρχισε να τον βάζει όπου νά'ναι (η συγκεκριμένη ακατανόητη συμπεριφορά του κ. Κετσπάγια έφτασε να γίνει άρθρο μέχρι και στη Γαλλία!), με αποτέλεσμα βέβαια να μην μπορεί ο παίκτης να ανταποκριθεί, η ομάδα να βραχυκυκλώνεται και να χάνει βαθμούς, και ο πέλεκυς του κόσμου να πέφτει εξίσου στον προπονητή και στον παίκτη.  

Στον προπονητή δικαίως, αφού ήταν ο ηθικός αυτουργός, αλλά και ο ένοχος για το όλο κλίμα που συντηρήθηκε και επιδεινώθηκε όλους αυτούς τους μήνες. Και στον παίκτη αδίκως, αφού βέβαια δεν μπορούσε να αρνηθεί να παίξει, όταν ο προπονητής του τον έβαζε και όπου τον έβαζε να αγωνιστεί. 

Ένα συγνώμη το οφείλουμε στο Μάριο Αντωνιάδη. Ένα συγνώμη που δεν θα του λέγαμε αν παρέμενε, διότι το αρνητικό κλίμα γύρω από το όνομα του θα εξακολουθούσε να υπάρχει, όσο κι αν κατά βάθος ξέρουμε πως η φετεινή άσχημη εξέλιξη δεν ήταν ευθύνη του παίκτη. 

Ένα ΜΠΡΑΒΟ επίσης που επέλεξε το δύσκολο δρόμο φεύγοντας από τον τόπο του, τους φίλους και συγγενείς του, για να κάνει μια νέα αρχή και να προσπαθήσει να αποδείξει την ποδοσφαιρική του αξία εκεί που δεν θα τον αντιμετωπίζουν αρνητικά και με προκατάληψη. 

Μάριε Αντωνιάδη, 

Σου κάναμε (και σου είπαμε) πολλά, και τα άντεξες με αξιοπρέπεια. Δεν απάντησες ποτέ, δεν διαμαρτυρήθηκες. Δεν τα έβαλες με τον κόσμο της ομάδας που σε γέννησε και σε μεγάλωσε. Έστω και αν αυτός ο κόσμος σε "σταύρωσε". 

Εύχομαι αυτός ο γολγοθάς που έζησες τους τελευταίους μήνες να σε βγάλει πιο δυνατό.

Καλή Επιτυχία Μάριε 

Και ακόμα μια φορά, ΣΥΓΝΩΜΗ.