Η "μάχη των μαχών". Κι εσύ, ΠΑΛΙ ΜΟΝΟΣ ΑΠΟΕΛ ΜΟΥ!

Όχι, ΔΕΝ χωνεύεται αυτό το πράγμα. Πονάει. Και πονάει ΠΟΛΥ.

Είναι όπως να έπρεπε να έπαιζε η ομάδα μας με άδεις κερκίδες στις 23/8/2011 με Βίσλα.

Είναι όπως να έπρεπε να έπαιζε ο ΑΠΟΕΛ ΜΑΣ με άδειες κερκίδες στις 7/3/2012 με Λυόν.

Και τώρα Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΜΑΧΩΝ. Το τελευταίο χαρτί. ΚΑΙ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ ΑΠΟΕΛ ΜΟΥ!!!

Τι μπορούμε να πούμε τώρα; ΑΥΤΗ τη στιγμή; Τώρα, που το στομάχι έγινε κόμπος, που η καρδιά χτυπά με πιο γρήγορους ρυθμούς; Τι να πούμε ρε παιδιά;

Αλήθεια, σας παρακαλώ απαντήστε μου: ΑΞΙΖΕ ΤΟΝ ΚΟΠΟ;;; ΑΞΙΖΕ;;;


Και ΠΑΛΙ μόνος ΑΠΟΕΛ ΜΟΥ. ΜΟΝΟΣ. Χωρίς την "ψυχή" σου, τους ΥΠΕΡΟΧΟΥΣ οπαδούς σου.

ΜΟΝΟΣ. Τώρα, που το πάθος πρέπει να χτυπήσει κόκκινο, σου στερήσαμε το πάθος των οπαδών εκείνων που θαύμασε το παγκόσμιο. Το πάθος εκείνο που ένοιωσαν ποδοσφαιριστές μεγάλων ομάδων και που προειδοποιούσαν τους επόμενους αντιπάλους μας γι αυτό. Το πάθος εκείνο που τους έκοβε τα πόδια ΠΡΙΝ αρχίσει καν το ματς. Και διευκόλυνε τους ποδοσφαιριστές μας να τους αποτελειώσουν.

Και ΠΑΛΙ μόνος ΑΠΟΕΛ ΜΟΥ. ΜΟΝΟΣ.

Και πρέπει να το ξεπεράσεις. ΚΑΙ αυτό.

Η δική μας ψυχή θα είναι εκεί. Και αν το πάθος μεταφέρεται νοερά, θα το μεταφέρουμε. Αν η φωνή μεταφέρεται νοερά, θα την ακούσετε. Αν είναι δυνατόν να σας κάνουμε να νοιώσετε τους παλμούς της καρδιάς μας, θα το κάνουμε.

ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ.

ΔΕΙΤΕ ΜΑΣ.

ΑΚΟΥΣΤΕ ΜΑΣ.

ΝΟΙΩΣΤΕ ΜΑΣ.

ΓΙΑΤΙ, ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟ ΛΕΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΝΟΟΥΜΕ.......

ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ. ΔΙΠΛΑ ΣΑΣ. ΜΑΖΙ ΣΑΣ.

ΑΚΟΥΣΤΕ ΜΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΣΣΣ