Shhhh.....

Σήμερα μαζευτήκαμε για το καθιερωμένο τραπέζι της Δευτέρας του Πάσχα. Όλοι ΑΠΟΕΛίστες. Άλλοι πιο "φανατικοί", άλλοι λιγότερο, αλλά όλοι οπαδοί της ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ ΙΔΕΑΣ ΑΠΟΕΛ από τα γεννοφάσκια μας.

Και ενώ σε παρόμοιες περιπτώσεις η συζήτηση περιστρεφόταν σχεδόν αποκλειστικά γύρω από τον ΑΠΟΕΛ, σήμερα.... σιωπή. Ελάχιστα αναφέρθηκε το θέμα και σχεδόν στο παρεμπιπτόντως.

Όταν γύρισα σπίτι, συνειδητοποιώντας το γεγονός αυτό, προσπάθησα να το εξηγήσω.


Ήταν περίεργο. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν "Τελικά μάλλον οι πιο πολλοί έχουν συμβιβαστεί με την ιδέα απώλειας του πρωταθλήματος". Και επειδή δεν ήθελαν να το παραδεχθούν, προτίμησαν απλά να μην το κουβεντιάσουν.

Μετά σκέφτηκα ότι μπορεί να συμβαίνει και το αντίθετο. Ότι δηλαδή ΠΙΣΤΕΟΥΝ στην ανατροπή, αλλά επειδή τα δεδομένα και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα συνηγορούν στο ότι κάτι τέτοιο είναι "εξαιρετικά δύσκολο" απέφυγαν να εκφράσουν την αισιοδοξία τους για να μην φανούν "ονειροπόλοι".

Όποιο από τα δύο και αν ισχύει πάντως, το γεγονός είναι ότι ένοιωσα να επικρατεί "ο νόμος της σιωπής". Εκεί που ο ΑΠΟΕΛ ήταν πάντα το πρώτο θέμα, ξαφνικά.... σιωπή. Λες και τελείωσε το πρωτάθλημα!!!

Ε όχι ρε παιδιά. Το πρωτάθλημα ΔΕΝ τελείωσε.

Δεν με νοιάζει αν οι περισσότεροι κατά βάθος πιστεύουν ότι το χάσαμε.

Δεν με νοιάζει αν αθλητικές ιστοσελίδες, εφημερίδες και οπαδικά sites προσπαθούν με τρόπο να μας προετοιμάσουν για το "μοιραίο".

Δεν με νοιάζει αν κάποιοι θεωρούν το 4Χ3 "εξαιρετικά δύσκολο" ή όχι.

Εγώ ξέρω μόνο αυτό: Η ομάδα μου, Ο ΑΠΟΕΛ ΜΟΥ, ΜΠΟΡΕΙ!! Και αφού ΜΠΟΡΕΙ, γιατί να μην το ΚΑΝΕΙ;;;

Ποτέ δεν έδωσα σημασία στο νόμο των πιθανοτήτων. Ποτέ δεν έδωσα σημασία στο βαθμό δυσκολίας ενός αγώνα ή μιας σειράς αγώνων.

Ονειροπόλα ή όχι, ΠΙΣΤΕΥΩ. Και θα συνεχίσω να πιστεύω μέχρι να νοιώσω μέσα μου ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ.

Μέχρι τότε όμως, ΚΑΙ θα ΠΙΣΤΕΥΩ, ΚΑΙ θα ΤΟ ΛΕΩ. Και οι άλλοι ας σιωπούν....