Αν και Αν και Αν.....

Απολογούμαι εκ των προτέρων, αλλά θα είμαι καυστική. Δεν μίλησα τόσες μέρες, προσπάθησα να επικεντρώσω τη σκέψη μου στο μέλλον, έκλεισα μάτια και αυτιά στα περιβόητα "σενάρια τίτλου". Και το έκανα αυτό γιατί ΑΥΤΗ ήταν η δική μου άμυνα.


Την προηγούμενη βδομάδα ΠΙΣΤΕΥΑΜΕ. Και πιστεύαμε διότι ΕΞΑΡΤΩΝΤΑΝ ΟΛΑ από τον ΑΠΟΕΛ και μόνο. Την προηγούμενη βδομάδα υπήρχε ΜΟΝΟ ΕΝΑ "ΑΝ": Αν κερδίσει ο ΑΠΟΕΛ τα επόμενα παιχνίδια, το πήραμε το πρωτάθλημα. Ένα μόνο "ΑΝ" και τέλος.

Αυτό το ΕΝΑ "ΑΝ" ΔΕΝ πραγματοποιήθηκε. Για ένα, δύο, πενήντα, χίλιους λόγους ΔΕΝ πραγματοποιήθηκε. Τι οφελεί λοιπόν να μετρούμε τώρα τα διάφορα "Αν" που θα μας φέρουν το πρωτάθλημα; Ξέρετε τι είναι για μένα όλα αυτά τα "Αν"; Είναι αυτό που λέμε "παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του".

Από το προηγούμενο Σάββατο έχει παγώσει το μυαλό μου σε εκείνο το ΕΝΑ "ΑΝ". Και το να ακούω και να διαβάζω τα διάφορα "σενάρια τίτλου" και τα "Αν και Αν και Αν..." δεν με βοηθούν καθόλου. Αντίθετα, μου ξύνουν την πληγή του χαμένου εκείνου ΕΝΟΣ "ΑΝ".

Βρεθήκαμε τόσο κοντά. Τώρα βέβαια κάποιος θα μπορούσε να μου πει "το ίδιο κοντά βρισκόταν και η αελ". Σωστά, αλλά εγώ ΕΙΜΑΙ ΑΠΟΕΛ και μόνο ο ΑΠΟΕΛ με νοιάζει. Με νοιάζει ο ΑΠΟΕΛ που έχει στόχο την καθιέρωσή του στην Ευρώπη και όχι "ένα ακόμα πρωτάθλημα".

Βρεθήκαμε τόσο μα τόσο κοντά. Ένα γκολ κοντά. Ένα γκολ. Ένα......

Και το να ακούω τώρα τα σενάρια του ΑΝ ο Α αποφασίσει να παίξει για τη φανέλα και ΑΝ ο Β δεν καταφέρει να κερδίσει και ΑΝ ο Γ καταφέρει να προκαλέσει απώλειες στην αελ, μόνο κακό μου κάνει. Διότι μια βδομάδα πριν ΠΙΣΤΕΥΑ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΜΟΥ. Και τώρα αυτό ΔΕΝ αρκεί πλέον.

Υπάρχει κανείς, οποιοσδήποτε, που ΔΕΝ γνωρίζει ότι ΑΝ πραγματοποιηθούν όλα αυτά τα "ΑΝ" θα πάρουμε τον τίτλο; Τι βοηθά το να τα λέμε και να τα επαναλαμβάνουμε, λες και λέγοντάς τα θα αλλάξει κάτι;

Μακάρι να πραγματοποιηθούν όλα τα ΑΝ και να το πάρουμε. Αλλά, όπως είπα πολλές φορές τις προηγούμενες μέρες, στην Κύπρο ζούμε. Και ο νοών νοείτο.

Γι αυτό, σας παρακαλώ, σας εκλιπαρώ, ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΩΜΕΝΑ "ΑΝ". Πάμε να παίξουμε τα επόμενα δύο παιχνίδια ως ΑΠΟΕΛ, για την πάρτη μας, για το γόητρό μας, γιατί ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΟΕΛ και ΔΕΝ γουστάρουμε οτιδήποτε άλλο εκτός από τη ΝΙΚΗ.

Ας ξεχάσουμε τα "ΑΝ". 

Φτάνει πια να μετρούμε και να ξανα-μετρούμε τα "ΑΝ" και τα ποσοστά πιθανοτήτων. 

Φτάνει.