Θα ζήσουμε στιγμές Deja Vu 2007;

Αν θυμάμαι καλά, μετά το ματς με Ρεάλ στο ΓΣΠ ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς είχε πει τα εξής (δεν είμαι σίγουρη για τις ακριβείς λέξεις που χρησιμοποίησε, αλλά το νόημα αυτό ήταν):

"Ο Ζοσέ Μουρίνιο έκανε κάτι που δεν έκανε κανένας άλλος προπονητής ομάδας που αντιμετωπίσαμε και θεωρείτο φαβορί: Παρόλη την τεράστια διαφορά δυναμικότητας, μας αντιμετώπισε με σοβαρότητα και με σεβασμό."


"Με σοβαρότητα και με σεβασμό". Ποιος; Ο κατά πολλούς "υπερόπτης" Ζοσέ Μουρίνιο. Ήρθε στο ΓΣΠ, μίλησε με ειλικρινή σεβασμό για τον ΑΠΟΕΛ και το τι έχει καταφέρει (και όχι "για το θεαθήναι" όπως είχαν κάνει οι προηγούμενοι "προπονηταράδες" που δήλωναν μεν σεβασμό αλλά την ίδια ώρα έλεγαν "ήρθαμε να πάρουμε την πρόκριση και να φύγουμε"), αντιμετώπισε τον αντίπαλό του με σοβαρότητα χωρίς το παραμικρό ίχνος υποτίμησης (στις πράξεις, όχι στα λόγια) και φυσικά, επικράτησε κατά κράτος.

Γι αυτό ο Ζοσέ Μουρίνιο είναι ο SPECIAL ONE. Διότι ξέρει πού και πότε να το παίξει παλληκάρι. Δεν το παίζει "μάγκας" στον αδύναμο, αλλά μόνο όταν έχει να αντιμετωπίσει ισάξιο αντίπαλο.

Και πάμε τώρα στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Ο οποίος έδειξε και απέδειξε ότι ακολουθεί κατά το ήμισυ τη φιλοσοφία του Ζοσέ Μουρίνιο: Αντιμετωπίζει κάθε αντίπαλο, όσο αδύναμος και να είναι, με σοβαρότητα και σεβασμό. Η διαφορά του με τον Special One είναι ότι ο Ιβάν δεν το παίζει "μάγκας" ούτε και όταν πρόκειται για ισάξιο αντίπαλο. Η φιλοσοφία και συμπεριφορά του είναι ακριβώς η ίδια, όσον αφορά τη σοβαρότητα και σεβασμό έναντι του αντιπάλου, είτε παίζει με τα Νησιά Φαρόε είτε παίζει με τη Ρεάλ Μαδρίτης.

Και τώρα η Σένιτσα. Όσοι παρακολούθησαν τα παιχνίδια του Α' Προκριματικού μεταξύ Σένιτσα και ΜΤΚ, δηλώνουν απερίφραστα ότι σε καμιά περίπτωση η δυναμικότητα του 1ου μας αντιπάλου στο Europa League δεν πλησιάζει αυτήν του ΑΠΟΕΛ.

Σήμερα άκουσα και κάτι άλλο. Ότι για πρώτη φορά μετά από 5 χρόνια ο ΑΠΟΕΛ θα δώσει τον 1ο Ευρωπαϊκό αγώνα του στο ΓΣΠ, αντί εκτός έδρας. Η τελευταία φορά που συνέβηκε αυτό ήταν το 2007 έναντι στην Μπάτε, όπου κέρδισε με 2-0. Το αποτέλεσμα των δύο αναμετρήσεων και το ποιος προκρίθηκε δεν θέλω καν να το αναφέρω.

Βέβαια, τότε, προπονητής της ομάδας ΔΕΝ ήταν ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς.

Επειδή όμως ο ΑΠΟΕΛ είναι αυτός που έγραψε το κεφάλαιο "Τα φαβορί είναι μόνο στα χαρτιά" στο βιβλίο του Champions League, είμαι σίγουρη ότι ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ως άλλος Ζοσέ Μουρίνιο, θα αντιμετωπίσει τη Σέντισα, ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΥΟ ΑΓΩΝΕΣ, με την απαιτούμενη σοβαρότητα και σεβασμό (ανεξαρτήτως σκορ του 1ου αγώνα στο ΓΣΠ).

Θυμάμαι και κάποιον άλλο μεγάλο προπονητή, τον Πεπ Γκουαρντιόλα, που μετά τη νίκη με 5-1 επί της Σαχτάρ στα προ-ημιτελικά του CL 2010-11 στο Καμπ Νου, δήλωνε ότι "Τίποτα δεν έχει τελειώσει. Υπάρχει ακόμα ένα ματς στην έδρα του αντιπάλου". Κάποιοι τότε γελάσαμε και τον θεωρήσαμε υπερβολικό.

Τίποτε και ποτέ δεν είναι τυχαίο. Ούτε οι επιτυχίες, ούτε οι αποτυχίες. Δεν θα κουραστώ να το επαναλαμβάνω, όπως δεν θα κουραστώ να επαναλαμβάνω και το εξής:

Όσο πιο ψηλά σε ανεβάζει η επιτυχία, ανάλογα ψηλά πρέπει να ανεβάζεις ο ίδιος τα επίπεδα ταπεινότητάς σου. Αλλιώς η φύση, που εξισορροπεί τα πάντα αργά ή γρήγορα, θα σε ρίξει για να επαναφέρει την ισορροπία που δεν κατάφερεις να δημιουργήσεις εσύ.

Ευτυχώς ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, μέχρι τώρα, έχει δώσει δείγματα γραφής όσον αφορά τη σοβαρότητα και ταπεινότητα με την οποία αντιμετωπίζει κάθε αντίπαλο.

Και έχω την πεποίθηση ότι και με τη Σένιτσα θα δείξει την ίδια σοβαρότητα και ταπεινότητα όπως πάντα.

Και όχι, με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς προπονητή, ΔΕΝ θα ζήσουμε στιγμές Deja Vu 2007.