Ιβάν, φέτος παίζεις ΓΙΑ ΣΕΝΑ!

 
Το έγραψα και σε προηγούμενο κείμενο: Το φετεινό καλοκαίρι για τους ΑΠΟΕΛίστες είναι περίεργο και χαρακτηρίζεται από ένα έντονο κοντράστ συναισθημάτων (http://harascafe.blogspot.com/2012/07/blog-post.html?utm_source=BP_recent). Από τη μια οι σπουδαίες αναμνήσεις, και από την άλλη οι σπουδαιότερες προσδοκίες που φέρνουν ανησυχία και μουρμούρα ανάμεσα στους οπαδούς.

Τους οπαδούς που αναμένουν να δουν τον πήχυ να τοποθετείται εκεί που προσδοκούσαν και εκεί που ο επίσημος ΑΠΟΕΛ είχε υποσχεθεί να τον τοποθετήσει: "Ο νέος ΑΠΟΕΛ θα είναι ισχυρότερος" μας είχαν πει στο τέλος της προηγούμενης περιόδου. Και οι οπαδοί, βασιζόμενοι και στις δικές τους τις προσδοκίες, αλλά και στην επίσημη υπόσχεση, όπου κρίνουν ότι ο νέος ΑΠΟΕΛ που βλέπουν ΔΕΝ είναι τελικά ισχυρότερος, μουρμουρούν.

Άλλοι μουρμουρούν πολύ, άλλοι λίγο. Και κάποιοι καθόλου. Οι "καθόλου μουρμούρηδες" είναι οι οπαδοί που ασπάζονται πλήρως το σύνθημα IN IVAN WE TRUST. Το σύνθημα αυτό το ασπάζονται βέβαια και οι "λίγο μουρμούρηδες", αν και τελευταία κάποιοι απ΄αυτούς άρχισαν να ψιλο-παρασύρονται από τους "πολύ μουρμούρηδες".


Οι "πολύ μουρμούρηδες" 
Αυτοί είναι οι αντι-IN IVAN WE TRUST. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι εναντίον του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Στη μεγάλη τους πλειοψηφία, και μόνο στη σκέψη ενός ΑΠΟΕΛ χωρίς Ιβάν, χάνουν τον ύπνο τους. Απλά οι συγκεκριμμένοι οπαδοί δεν δέχονται ότι πρέπει να εμπιστευόμαστε τυφλά κανένα και υποστηρίζουν το "ουδείς υπεράνω κριτικής" και "ουδείς δικαιούται να ρισκάρει τις προσδοκόμενες επιτυχίες", ούτε καν αυτός ο ίδιος που δημιούργησε τις προσδοκίες αυτές.

Είναι αυτοί οι οποίοι κατηγορούν τους "καθόλου μουρμούρηδες" ότι έχουν Θεοποιήσει τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς και τον ακολουθούν σαν "αρνιά". Και τους καταστούν "συνυπεύθυνους" σε περίπτωση πιθανής αποτυχίας (αποτυχία για τους περισσότερους σημαίνει μη είσοδος στους Ομίλους του Europa League ΚΑΙ μη κατάκτηση του πρωταθλήματος). Επειδή όμως αντιλαμβάνονται ότι ό,τι και να πουν, όσο κι αν "μουρμουρήσουν", τους IN IVAN WE TRUST οπαδούς ΔΕΝ μπορούν να τους επηρεάσουν, έχουν βάλει στόχο τους "λίγο μουρμούρηδες", οι οποίοι γίνονται πιο ευάλωτοι λόγω της ανησυχίας που τους διακατέχει όταν εντοπίζουν αδυναμίες στην ομάδα.

Οι "καθόλου μουρμούρηδες"
Αυτοί είναι οι IN IVAN WE TRUST οπαδοί. Ό,τι πει ο Ιβάν, ό,τι θέλει ο Ιβάν, ό,τι νομίζει και πιστεύει ο Ιβάν είναι σωστό και καλό. Ακόμα κι αν κατά βάθος νοιώθουν μια ανησυχία, έχουν την πεποίθηση ότι Ο ΙΒΑΝ ΞΕΡΕΙ, και θα διορθώσει ότι πρέπει να διορθωθεί, θα κάνει αυτό που πρέπει και θα το κάνει σωστά.

Οι περισσότεροι απ΄αυτούς δεν δέχονται καν να ακούσουν οποιαδήποτε κριτική για τον Ιβάν, θεωρούν ότι κανένας δεν δικαιούται να κρίνει ένα προπονητή που έχει αποδείξει εαυτόν επανειλημμένα, τον προπονητή "Success Story" του ΑΠΟΕΛ.

Περιττεύει βέβαια να πω ότι οι συζητήσεις μεταξύ των μεν και των δε είναι συζητήσεις απείρου κάλλους!

Οι "λίγο μουρμούρηδες"
Αυτοί είναι οι οπαδοί του "έσπασές μας, επούζιασές μας ρε Ιβάν, αλλά αγαπούμε σε σχεδόν όσο αγαπούμε το ΑΠΟΕΛλί". Είναι οι οπαδοί "της υπομονής". Το κλασσικό επιχείρημά τους όταν συζητούν με τους "πολύ μουρμούρηδες" είναι "βγάζω κάποια συμπεράσματα, αλλά περιμένω να δω την ομάδα σε πλήρη ετοιμότητα πριν κρίνω".

Κάποιοι απ΄αυτούς βέβαια, επηρεασμένοι και από την απώλεια του περσινού πρωταθλήματος αλλά και από την ενδόμυχη σκέψη ότι "χάσαμε το πρωτάθλημα λόγω της ξεροκεφαλιάς του Ιβάν που αποδυνάμωσε την ομάδα τον Ιανουάριο", έχουν γίνει "λεία" στα νύχια των αντι-IN IVAN WE TRUST με στόχο το συγκεκριμένο "club" να αυξήσει τα "μέλη" του.

Συμπέρασμα
Και οι μεν, και οι δε, και οι άλλοι, είμαστε ΟΛΟΙ ΑΠΟΕΛίστες. Κανείς δεν θέλει το κακό της ομάδας, άσχετα αν οι "καθόλου μουρμούρηδες" κατηγορούν τους "πολύ μουρμούρηδες" ότι με την έντονη κριτική τους κάνουν κακό στην ομάδα, και οι δεύτεροι κατηγορούν τους πρώτους ότι με την "τυφλή εμπιστοσύνη" και τη "μη μουρμούρα" δεν εξασκούν πίεση ούτως ώστε να διορθωθούν ή να γίνουν αυτά που πρέπει, και άρα αυτοί είναι εκείνοι που κάνουν κακό στην ομάδα.

Για μένα, όλοι έχουμε δίκιο και όλοι έχουμε άδικο. Διότι παραβλέπουμε ένα πολύ σημαντικό παράγοντα: Τον "παράγοντα" Ιβάν Γιοβάνοβιτς.

Σίγουρα ο Ιβάν δεν είναι αλάνθαστος. Και λάθη έχει κάνει, και θα ξανακάνει κι άλλα. Ούτε είναι υπεράνω κριτικής (κανείς δεν είναι και ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ - για το καλό του - να είναι).

Στη δική μου αντίληψη, ή μάλλον στη δική μου συνείδηση, τα πράγματα στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι απλά:

Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς ΔΕΝ είναι ο οποιοσδήποτε προπονητής του ΑΠΟΕΛ.

Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς είναι αυτός που μας οδήγησε σε επιτυχίες τις διαστάσεις των οποίων ακόμα καλά καλά δεν έχουμε συνειδητοποιήσει.

Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, εμένα, ως οπαδό, ΔΕΝ ΜΟΥ ΧΡΩΣΤΑ ΠΛΕΟΝ ΤΙΠΟΤΑ. Από τη στιγμή που μου χάρισε επιτυχίες ΠΕΡΑΝ ΤΩΝ ΠΡΟΣΔΟΚΙΩΝ ΜΟΥ για μένα σημαίνει ότι, ως οπαδό, ΜΕ ΕΧΕΙ ΞΟΦΛΗΣΕΙ, και με το παραπάνω.

Απο δω και πέρα, ΧΡΩΣΤΑ ΜΟΝΟ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ. Το στοίχημα είναι δικό του, προσωπικό, και αφορά τον ίδιο και μόνο.

Ναι, ΕΙΜΑΙ ΑΠΟΕΛ ΚΑΙ Η ΗΤΤΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΠΑΕΙ. Αυτό είναι προσωπικό μου σύνθημα και φυσικά δεν το εγκαταλείπω. Αλλά κάθε κανόνας έχει και τις εξαιρέσεις του.

Και αν η εξαίρεση δεν γίνει για τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς (που μακάρι να μην χρειαστεί), τότε για ποιον θα γίνει;

Ναι, θέλω και ομίλους και πρωτάθλημα και νέα πορεία στο επόμενο Champions League. Τα θέλω σαν τρελλή. Αλλά....

Και ΤΙΠΟΤΕ από αυτά να μην γίνει, ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ να μηδενίσω τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς.

Διότι, πολύ απλά, ΔΕΝ ΜΟΥ ΧΡΩΣΤΑ ΑΥΤΟΣ, ΑΛΛΑ ΕΓΩ.

Του χρωστώ μερικές από τις δυνατότερες και πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου.

Του χρωστώ στιγμές περηφάνειας, χαράς και συγκίνησης, που ελάχιστες φορές έχω νοιώσει μέχρι τώρα.

Και αφού εγώ, ως οπαδός, του χρωστώ, αν χρειαστεί (που μακάρι να μην), στη δύσκολη στιγμή, θα ξεπληρώσω το χρέος μου.

Και θα το ξεπληρώσω ΣΤΗΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ. Όχι πυροβολώντας και αφορίζοντάς τον, όχι πετώντας του στα μούτρα "τα λέγαμε μεις".

Μέσα στην ανησυχία μου και τον προβληματισμό μου, η συνείδησή μου αυτό λέει ότι πρέπει να κάνω, σε πιθανή περίπτωση αποτυχίας.

Διότι, αν δεν αξίζει της στήριξής μου ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ακόμα και όταν κάνει λάθος, ποιος την αξίζει;

Και διευκρινίζω: στήριξη ΔΕΝ σημαίνει κάλυψη, αλλά συμπαράσταση για σωστή διαχείριση πιθανής αποτυχίας. Και η σωστή διαχείριση αποτυχίας ξεκινά πάντα από τον εντοπισμό των αιτιών που την προκάλεσαν. Γι αυτό, ΝΑΙ στην κριτική, ΟΧΙ στον αφορισμό.

Είμαστε ΑΠΟΕΛίστες και φυσικά αναμένουμε νέες επιτυχίες, τις απαιτούμε κιόλας. Αλλά ως εκεί.

Αν δεν έρθουν, τότε θα έρθει η ώρα της πληρωμής. Της πληρωμής ΤΟΥ ΔΙΚΟΥ ΜΑΣ ΧΡΕΟΥΣ, ΩΣ ΟΠΑΔΟΙ, στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς.

Επαναλαμβάνω: Το στοίχημα φέτος είναι δικό του, προσωπικό, και αφορά τον ίδιο και μόνο. Και το στοίχημα είναι να αποδείξει ότι μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις που φέρνει η επιτυχία τόσο καλά όσο ανταποκρίθηκε και στις προκλήσεις που έφεραν την επιτυχία.

Δεν έχει καμιά σημασία πλέον αν εμείς, οι οπαδοί, IN IVAN WE TRUST.

Και αυτοί που τον εμπιστεύονται και αυτοί που δεν, ΟΛΟΙ ΤΟΥ ΧΡΩΣΤΟΥΜΕ. Και αν χρειαστεί, θα του το ξεπληρώσουμε.

Γι αυτό λοιπόν, φέτος Ιβάν, ΠΑΙΖΕΙΣ ΓΙΑ ΣΕΝΑ!