Ο παλιός είναι αλλιώς, όταν ο νέος είναι ΩΡΑΙΟΣ!

Μέσα στο γενικό μπάχαλο που επικρατεί ανάμεσα σε οπαδούς, κριτές-ανακριτές-κατακριτές, αθλητικογράφους και άλλους, γίνεται και πολύς λόγος για το "ντεφορμάρισμα" των παλιών.

Ναι μεν οι προσθήκες του καλοκαιριού απογοήτευσαν (στην πλειοψηφία τους), αλλά και οι παλιοί παίκτες-κλειδιά παραπέουν. Γιατί άραγε;

Αν δούμε τα πράγματα ψύχραιμα και σκεφτούμε τη φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων, προσωπικά δεν το βρήσκω καθόλου περίεργο το συγκεκριμένο φαινόμενο.

Πίντο, Μοράις, Μαντούκα, Χαραλαμπίδης, Αλεξάνδρου είναι οι 5 ποδοσφαιριστές που τράβηξαν το κουπί πέρσι, άλλοι σε μικρότερο και άλλοι σε μεγαλύτερο βαθμό,  έδωσαν και πήραν πολλά από μια ομάδα-μοντέλο, βίωσαν μια πορεία-όνειρο.


Οι ποδοσφαιριστές αυτοί είναι όλοι χρόνια στον ΑΠΟΕΛ. Ο πιο "νέος" είναι ο Μαντούκα, που διανύει φέτος την τρίτη του περίοδο στην ομάδα. Έχουν ζήσει την εξέλιξη του ΑΠΟΕΛ από το 2008 μέχρι σήμερα, έχουν σταδιακά ανέβει επίπεδο, παράλληλα με την ανέλιξη της Ομάδας.

Οι ποδοσφαιριστές αυτοί έχουν πια συνηθίσει να ζουν σε συνθήκες όπου ο ΑΠΟΕΛ ως ομάδα έκανε βήματα μπροστά. Συνήθισαν να βιώνουν μια συνεχή αναβάθμιση στην ποιότητα της ομάδας μέσω της αναβάθμισης στην ποιότητα των ποδοσφαιριστών που έρχονταν, με αποκορύφωμα την περσινή, σχεδόν ιδανική για τα κυπριακά δεδομένα, ομάδα-μοντέλο.

Οι ποδοσφαιριστές αυτοί πλέον διένυσαν μια πορεία, από τον ΑΠΟΕΛ του 2008, μια καλή ομάδα, μέχρι τον ΑΠΟΕΛ του 2012, μια ιδανική ομάδα.

Και μετά;

Το φυσιολογικό θα ήταν να αντικατασταθούν οι ποδοσφαιριστές που αποχώρησαν με ελαφρώς καλύτερους, ούτως ώστε να υπάρχει συνέχεια στη συνήθη (τα τελευταία χρόνια) εξέλιξη της ομάδας. Παράλληλα, αναβαθμίζοντας έστω και λίγο την ποιότητα του ρόστερ συνολικά, θα αποφόρτιζε τους 5 ποδοσφαιριστές από αρκετό βάρος, αφού από τη μια θα είχαν "δυνατούς" παίκτες στην ομάδα που θα τους πλαισίωναν/ενίσχυαν/βοηθούσαν και από την άλλη θα μπορούσαν να παίρνουν τις απαραίτητες "ανάσες", μετά από μια άκρως εξαντλητική περσινή περίοδο.

Πέραν των πιο πάνω, είναι και ο παράγοντας "ψυχολογία". Όταν κάποιος για σειρά ετών προσαρμοστεί σε συνθήκες συνεχούς και σταθερής ανέλιξης στο σύνολο στο οποίο συνυπάρχει, δεν είναι εύκολο από τη μια στιγμή στην άλλη να προσαρμοστεί ξανά σε χαμηλότερο επίπεδο άλλων εποχών. Αυτό ισχύει παντού και πάντα: Πιο εύκολα προσαρμόζεσαι από τα χαμηλά στα ψηλά, ιδιαίτερα όταν αυτό γίνει σωστά και σταδιακά, παρά από τα ψηλά στα χαμηλά, ιδιαίτερα όταν αυτό γίνει απότομα.

Αποτέλεσμα;

Οι ήδη "βαρυφορτωμένοι" παλιοί μας ποδοσφαιριστές κλήθηκαν να "βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά", αφού αντί να πλαισιωθούν με ισάξιους/καλύτερους, πλαισιώθηκαν ως επί το πλείστον με χαμηλότερης ποιότητας ποδοσφαιριστές.

Εκεί που ήταν συνηθισμένοι στην ανέλιξη, βρέθηκαν ξαφνικά να έχουν να διαχειριστούν ένα πισωγύρισμα.

Εκεί που η ποιότητα του ρόστερ τους έδινε αυτοπεποίθηση και πίστη, κλήθηκαν να διαχειριστούν μια εκ προοιμίου αμφισβήτηση του ρόστερ ως σύνολο.

Εκεί που υπήρχε ηρεμία και μια σχετική ομοιομορφία στο ρόστερ, βρέθηκαν να αγωνίζονται σε μια ομάδα με προφανείς ανισορροπίες και ανομοιογένεια.

Είναι εύκολο να κρίνουμε και να κατακρίνουμε, κοιτώντας τα πράγματα επιφανειακά. Με μια όμως στοιχειώδη αναδρομή και ανάλυση, γίνεται σαφές ότι το σημερινό αποτέλεσμα όσον αφορά την απόδοση των συγκεκριμένων ποδοσφαιριστών μόνο απροσδόκητο δεν έπρεπε να θεωρείται.

Το απροσδόκητο θα ήταν να είχαν, υπό τις παρούσες συνθήκες, την ίδια απόδοση που είχαν τα προηγούμενα χρόνια.

Όταν διαχειρίζεσαι μια ΟΜΑΔΑ, όχι μόνο ποδοσφαιρική, αλλά οποιουδήποτε είδους, πρέπει να είσαι συνεπής στην πορεία την οποία της διαγράφεις. Πρέπει να διατηρείς μια σταθερότητα στα βήματα που κάνεις, χωρίς απότομα ξεπετάγματα, αλλά ούτε και απότομα πισωγυρίσματα.

Γι αυτό και λέγεται ΟΜΑΔΑ.

Δηλαδή, ένα ΣΥΝΟΛΟ μονάδων που λειτουργούν αρμονικά και συμπληρώνουν/ενισχύουν ο ένας τον άλλο.

"Ο ένας τον άλλο όμως", και όχι "οι 5 τους υπόλοιπους".

Η ενίσχυση πρέπει να είναι αμφίδρομη και όχι μονόπλευρη.

Σε αντίθετη περίπτωση, οι 5 "χάνονται" και καταλήγουν σ'αυτό που βλέπουμε σήμερα: Ποδοσφαιριστές-κλειδιά που έλαμψαν στον ΑΠΟΕΛ, να τίθενται τώρα υπό αμφισβήτηση.

Δεν είναι ΜΟΝΟ άδικη η αμφισβήτηση. Είναι και ΛΑΘΟΣ.

Διότι, υπό τα δεδομένα, θα ήταν ανθρωπίνως αδύνατο να γινόταν κάτι άλλο από αυτό που έγινε.

Γι αυτό και άκουσα με έκπληξη τη δήλωση του Ιβάν Γιοβάνοβιτς "τι θα αλλάξει με 1-2 νέους παίκτες;".

Τι θα αλλάξει, κε Γιοβάνοβιτς; Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ποδοσφαιρική διάνοια για να αντιληφθεί ότι, αν οι 1-2 αυτοί παίκτες είναι παίκτες ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ, θα τραβήξουν πάνω και όλους τους υπόλοιπους.

Θα επαναφέρουν (ως ένα βαθμό) τις χαμένες ισορροπίες.

Θα βοηθήσουν να επανακτήσουν οι παλιοί τη χαμένη τους αυτοπεποίθηση και πίστη στο ρόστερ.

Θα πλαισιώσουν/βοηθήσουν/ενισχύσουν τους παλιούς, αποφορτίζοντάς τους από το απόλυτο βάρος με το οποίο άδικα επιφορτίστηκαν.

Επαναφέροντας ποιότητα και άρα ομοιογένεια στην Ομάδα, θα ξαναχτίσουμε σιγά σιγά τον ΑΠΟΕΛ μας.

Εκείνον τον ΑΠΟΕΛ που ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ!