Τελικά ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΕΚΕΙ. Και το ένοιωθαν.

"ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΓΣΠ ΛΟΙΠΟΝ. 

ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ.

ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΑΠ' ΟΣΟΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΑΝ ΜΑΣ ΑΦΗΝΑΝ ΝΑ ΜΠΟΥΜΕ ΜΕΣΑ.

ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΜΑΣ, ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑ."

http://harascafe.blogspot.com/2012/03/blog-post_5103.html 

Αυτό το κάλεσμα είχα στείλει στους οπαδούς μας. Και ανταποκρίθηκαν.

Ο πιο πάνω πανηγυρισμός, πάνω στα δίχτυα της Νότιας, ΔΕΝ ήταν τυχαίος.

Η ψυχή και δύναμη που είχαν οι Λεβέντες μας για να πάρουν τη νίκη στο 93' ΔΕΝ ήταν τυχαία.

Ναι, είμασταν εκεί. Μας ένοιωθαν. Μας άκουγαν. 

Και, πανηγυρίζοντας "μαζί μας", ΜΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΑΝ.

Το ήξερα ότι μπορούσαμε να το κάνουμε. ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΝΑΜΕ.

Ναι, τα τείχη του ΓΣΠ ήταν ΠΟΛΥ ΧΑΜΗΛΑ για να κλείσουν έξω ΑΥΤΗ ΤΗ ΛΑΒΑ!