To δικό μου "Χ".

Με κούρασαν. Πολύ.

Με κούρασαν όλα αυτά που ακούω και διαβάζω από ορισμένους. Γι αυτό και ρίχνω το δικό μου "Χ" σε όλους όσους λένε διάφορα για τον ΑΠΟΕΛ, τους παίκτες του, τον προπονητή του.

Δεν ξέρω αν θα πάρει ο ΑΠΟΕΛ το πρωτάθλημα. Σίγουρα μπορεί, σίγουρα το θέλει. Απέδειξε ξανά και ξανά ότι διαθέτει το DNA της ομάδας που "παίζει ρέστα" στα δύσκολα. Απ΄εκεί και πέρα, είναι θέμα αντοχών, όχι τόσο σωματικών, όσο ψυχικών και πνευματικών.

Αυτό που με ανησυχεί εμένα, πάνω απ΄οτιδήποτε άλλο, είναι ο κίνδυνος η αγωνιστική ανάπαυλα να φέρει ολική κατάπτωση, όπως ακριβώς συμβαίνει σε όλους μας, όταν μετά από ένα μαραθώνιο υπερπροσπάθειας και συνεχών υπερβάσεων, σταματήσεις για λίγο. Εκεί σου βγαίνει όλη η κούραση, σωματική και πνευματική, και γίνεσαι λιώμα. Δεν ξέρω αν αυτό μπορεί να αντιμετωπισθεί και να υπερπηδηθεί. Μακάρι να είναι δυνατό ΚΑΙ να γίνει.

Από την Κυριακή και μετά, απέφυγα να κάμω ανάλυση του ματς με ανόρθωση. Απέφυγα επίσης να κάμω αναφορά στα διάφορα φαιδρά που ακούγονταν από διάφορους. Ο μόνος λόγος ήταν ότι δεν ήθελα να τα αναπαράγω, δίνοντάς τους μεγαλύτερη διάσταση. Και ούτε τώρα θα το κάνω.

Θα προσπαθήσω όμως, μέσα από 2-3 επισημάνσεις, να δώσω τη δική μου άποψη του γιατί ήρθε η ήττα την Κυριακή. Η οποία, επαναλαμβάνω, αν κάποιος κοιτούσε ρεαλιστικά τα δεδομένα πριν το ματς, δεν ήταν καθόλου απίθανη.

Τα δεδομένα

1. Σωματική και πνευματική καταπόνιση, περισσότερη από κάθε άλλη φορά. 

Μέσα σε 15 μόνο μέρες η ομάδα

• έπαιξε με ομόνοια
• με Ρεάλ Μαδρίτης στο ΓΣΠ
• με ομόνοια ξανά (σε άδειο ΓΣΠ, άρα χρειάστηκε να επιστρατεύσουν ότι είχαν και δεν είχαν για να πάρουν τη νίκη)
• ταξίδεψε στην Ισπανία
• έπαιξε με Ρεάλ Μαδρίτης στο Bernabeu
• ταξίδεψε από Ισπανία Κύπρο
• και έπαιξε με ανόρθωση, ΞΑΝΑ σε άδειο ΓΣΠ.

Ε οκ ρε παιδιά. Να τους διώξουμε όλους και να πάρουμε ρομπότ, να τα προγραμματίζουμε όπως μας βολεύει, για να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις των οπαδών μας!

2. Σημαντικές απουσίες

• Νούνο Μοράις εκτός (δεν χρειάζεται να σχολιάσω περαιτέρω για τη συγκεκριμένη απουσία).
• Άθως Σολωμού εκτός, αναγκαστική παρουσία ενός εξαντλημένου και καταπονημένου Πουρσαϊτίδη, που σήκωσε όλο το βάρος των επιθετικών της Ρεάλ από τα δεξιά, και στο ΓΣΠ και στο Bernabeu.
• Χαραλαμπίδης και Τρισκό εκτός, αναγκαστική παρουσία του Ατόρνο δεξιά, ο οποίος είναι σαφές πλέον ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ παίκτης 11άδας. Μπορεί να δώσει λύσεις ως αλλαγή, αλλά για 11άδα δεν κάμνει.
• Απουσία φιλάθλων. Όταν έχεις να αντιμετωπίσεις όλη την καταπόνιση του (1) πιο πάνω, καθώς και σημαντικές απουσίες ποδοσφαιριστών, Ο ΚΟΣΜΟΣ ΣΟΥ παίρνει την μπάλα στα πόδια του και καθαρίζει παιχνίδια. Δυστυχώς, ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΑΙΚΤΗ τον κλείσαμε εμείς, μόνοι μας, εκτός ΓΣΠ.

3. Διαχείριση της μετάβασης από Ευρωπαϊκό αγώνα σε αγώνα πρωταθλήματος, από τεχνικής άποψης

Κοιτάζοντας πίσω και βλέποντας την όλη πορεία μας στο πρωτάθλημα φέτος, είναι σαφές για μένα ότι χρειαζόμαστε ακόμα χρόνο και εμπειρίες για να μπορέσουμε να φτάσουμε σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο ικανότητας να διαχειριζόμαστε τη μετάβαση αυτή με επιτυχία, από τεχνικής άποψης. Και αυτό δεν είναι καθόλου μειωτικό για μας, αν δούμε ότι προπονητές με εμπειρίες ετών στο συγκεκριμένο τομέα, ακόμα να τα καταφέρουν να το πετύχουν, τουλάχιστον όχι απόλυτα.

Σ'αυτό οφείλονται, κατά την άποψή μου πάντα, τα βασικά λάθη που έγιναν στον καταρτισμό της 11άδας σε πολλά παιχνίδια στο πρωτάθλημα, και ένα απ΄αυτά ήταν και το τελευταίο με ανόρθωση.

4. Άμεση προσαρμογή συγκεκριμένων ποδοσφαιριστών σε αγώνες διαφορετικού επιπέδου

Υπάρχουν ποδοσφαιριστές που προσαρμόζονται άμεσα (π.χ. Πάολο Ζορζ) και άλλοι που χρειάζονται λίγο περισσότερο χρόνο προσαρμογής. Ένας απ' αυτούς που χρειάζονται περισσότερο χρόνο είναι ο Αϊλτον Αλμέϊδα. Και τι δεν άκουσα για τον συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή τις τελευταίες δύο μέρες! Και όχι, δεν θα τα αναπαράγω. Απλά θα θυμίσω το εξής: Στο ματς με ομόνοια πριν το 1ο με Ρεάλ Μαδρίτης, μετά από ένα χτύπημα που δέχτηκε, ο Ιβάν τον ρώτησε αν θέλει να τον κάμει αλλαγή. Και αυτός απάντησε "Όχι, θα συνεχίσω". Ο ποδοσφαιριστής που κάποιοι υποστηρίζουν ότι ενδιαφέρεται μόνο για τα Ευρωπαϊκά παιχνίδια, ΑΡΝΗΘΗΚΕ την ευκαιρία που του έδωσε ο προπονητής του να προστατεύσει τον εαυτό του πριν από το παιχνίδι-όνειρο με Ρεάλ Μαδρίτης, και ρίσκαρε να μείνει στο γήπεδο. Γιατί άραγε;

Αυτά ήταν τα δεδομένα που ίσχυαν ΠΡΙΝ το ματς, και που έδειχναν σε όσους μπορούσαν να τα δουν με ψυχραιμία και ρεαλισμό, ότι η νίκη θα ήταν το απίθανο αποτέλεσμα στο συγκεκριμένο παιχνίδι.

Ανάλυση παιχνιδιού

Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα πιο πάνω, και προσθέτοντας το γεγονός ότι όλοι σχεδόν οι ποδοσφαιριστές βρέθηκαν σε κακή μέρα (εξαιρούνται Ζορζ, Νεκτάριος και Μαντούκα), είναι ένα μικρό θαύμα το ότι καταφέραμε να μειώσουμε το σκορ. Και εκεί που χρειαζόταν ο κόσμος για να σπρώξει την ομάδα στην ανατροπή (όπως π.χ. το έκανε με τη Ζενίτ), οι ποδοσφαιριστές μας ήταν μόνοι τους, και κατέρρευσαν. Όχι σωματικά, αλλά πνευματικά. Δεν υπήρχε καθαρό μυαλό, και δεν υπήρχε ούτε η ώθηση του κόσμου για να τους σπρώξει. Χρόνος υπήρχε.

Σαν συμπέρασμα, προσωπικά δεν ρίχνω καμιά μα καμιά ευθύνη στους ποδοσφαιριστές μας, αλλά ούτε και στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, έστω κι αν κάποιοι πιστεύουμε ότι θα μπορούσε να διαχειριστεί καλύτερα το παιχνίδι, ξεκινώντας από την αρχική 11άδα. Χρειάζεται και αυτός χρόνο και εμπειρίες. Ήδη έχει καταφέρει ΠΟΛΛΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ από οποιονδήποτε άλλον σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Μακάρι να μείνει στον ΑΠΟΕΛ, και για την ομάδα, αλλά και για το δικό του καλό. Χρειάζεται ακόμα εμπειρίες για να φτάσει στο επίπεδο που θα του επιτρέψει να αναλάβει ομάδα σε μεγαλύτερο πρωτάθλημα, και να το κάνει με επιτυχία.

Κάποιες πραγματικότητες πρέπει να γίνονται αποδεκτές, για να μπορέσεις να τις αντιμετωπίσεις με επιτυχία. Η επιφανειακή κριτική και οι εκτός πραγματικότητας απαιτήσεις μόνο κακό κάνουν στην ομάδα.

Γι αυτό λοιπόν, ρίχνω το δικό μου "Χ" σε όσους ξεσάλωσαν τις τελευταίες μέρες με σχόλια και απόψεις που ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΩ ΤΟ ΧΑΤΙΡΙ ΝΑ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩ!

Παίξτε ρέστα ρε Μάγκες μου. Το ξανακάνατε.