Για τους "ΝΑΙ", τους "ΟΧΙ" και τους "ΔΞ/ΔΑ"

Πέρασαν 35 ώρες. Δύσκολες ώρες. Ώρες κατήφειας, ανησυχίας, έντονων συναισθημάτων...

Και πέρσι τέτοια εποχή κατακλυζόμαστε από έντονα συναισθήματα. Τόσο αντίθετα όμως!

Το είχα πει στο ημίχρονο: "Δεν με πειράζει και τόσο ο αποκλεισμός. Αυτό που με τρομάζει είναι τα επακόλουθα." Λίγη ώρα μόνο αργότερα, επαληθευόμουν. Παραλίγο να χάσουμε τον Ιβάν!

Θυμάστε που στη διάσκεψη τύπου ΠΡΙΝ το παιχνίδι είχε δηλώσει "Πρέπει να προκριθούμε για πολλούς λόγους και για να έχουμε χρόνο να δουλέψουμε....." Κανείς δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία στις λέξεις "για να έχουμε χρόνο..." Ήταν σαφές όμως για μένα ότι ένοιωθε, ΠΙΣΤΕΥΕ, ότι σε περίπτωση αποκλεισμού ΔΕΝ θα είχε χρόνο.Και το πίστευε αυτό διότι ήξερε, και το είπε στις δηλώσεις του μετά τον αποκλεισμό, ότι φέτος ΔΕΝ έπεισε τον κόσμο με την ομάδα που έστησε.


Σωστά ανέλαβε όλη την ευθύνη ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Έστω κι αν δεν είναι 100% δική του. Αυτός φταίει που δεν προετοίμασε κατάλληλα την ομάδα, και ήταν σαφές ότι η ομάδα ΔΕΝ ήταν έτοιμη. Αντίθετα με τους τουρκόσπορους που είχαν μελετήσει ακόμα και την ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ λεπτομέρεια. Ή μήπως νομίζετε ότι η πρόκληση στο Χιώτη στο 3ο λεπτό ήταν τυχαία; ΔΕΝ ΗΤΑΝ! Ήξεραν ποιος μας πήρε ως εκεί, και φρόντισαν να τον εκνευρίσουν από την αρχή και να τον θέσουν νοκ-άουτ. Απλά πράγματα. Και όταν ο τερματοφύλακας είναι εκνευρισμένος, ο εκνευρισμός μεταδίδεται σε όλη την ομάδα. Όταν ο τερματοφύλακας είναι εκνευρισμένος, ΔΕΝ έχει καθαρό μυαλό και ψυχραιμία για να αντιδρά σωστά.

Τους υποτιμήσαμε. Σε όλα τα επίπεδα. ΟΛΟΙ μας. Παρόλο που η ιστορία μας δίδαξε αμέτρητες φορές "ΜΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΕΙΣ ΠΟΤΕ ΤΟΥΡΚΟ". Δεν μαθαίνουμε, δεν μαθαίνουμε......

Τώρα το "κακό" έγινε. Προσωπικά, δεν το θεωρώ μεγάλο κακό το ότι σε 4 περιόδους μπήκαμε "μόνο" 2 φορές ομίλους. Δεν το θεωρώ μεγάλο κακό επειδή είμαι ο ΑΠΟΕΛ και όχι η Ρεάλ, Μπάρτσα, Γιουνάϊτεντ, Ίντερ, Μίλαν, Τσέλσυ κλπ κλπ Μην ξεχνάτε ότι η Τσέλσυ (ναι, αυτή που έφαγε 4άρα χθες βράδυ από την Ατλέτικο στο UEFA SUPER CUP), αν δεν κέρδιζε το Champions League πέρσι, θα ήταν φέτος ΕΚΤΟΣ Ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Και στο κάτω κάτω, οι στόχοι οι οποίοι τέθηκαν το 2010 ήταν "μια παρουσία σε ομίλους ανά 2 χρόνια". Ο αποκλεισμός λοιπόν, αυτός καθεαυτός, ΔΕΝ είναι και τόσο μεγάλο κακό.

Και για να κλείσω το θέμα και να πάμε παρακάτω, για μένα οι λόγοι του αποκλεισμού ήταν οι πιο κάτω:

1. Ανέτοιμο (ανεπαρκές;) ρόστερ - μήπως υποτιμήσαμε τα προκριματικά του Europa League και δεν έγινε προετοιμασία φέτος με στόχο η ομάδα να φτάσει σε ψηλό βαθμό ετοιμότητας τον Αύγουστο, όπως κάναμε τα 3 προηγούμενα χρόνια; Μήπως υποτιμήσαμε τους αντιπάλους μας σε Κύπρο και Ευρώπη και δεν φέραμε ποδοσφαιριστές ικανούς να αντεπεξέλθουν σε τέτοιο επίπεδο;
2. Σοβαρή υποτίμηση αντιπάλου - ήταν ηλίου φαεινότερο ότι ΔΕΝ είχαμε μελετήσει τη Νέφτσκι όσο μας μελέτησαν αυτοί.
3. Επιθετική ανυπαρξία όταν δεν παίζει ο Αϊλτον (την οποία βλέπουμε ξανά και ξανά από το Δεκέμβριο του 2011) - αλήθεια, πόσα γκολ περιμέναμε να βάλουν οι ακραίοι/μέσοι/αμυντικοί όταν παίζεις ουσιαστικά χωρίς center for? Διότι δεν ξέρω πόσο καλός είναι (θα γίνει;) ο Μπούντιμιρ, πάντως σε αυτό το στάδιο η απόδοσή του κινείται σε χαμηλά έως πολύ χαμηλά επίπεδα για την ομάδα στην οποία αγωνίζεται.

Στα πιο πάνω προσθέστε και τον έξυπνο τρόπο με τον οποίο έβγαλαν οι Τούρκοι νοκ-άουτ από την αρχή του ματς αυτόν που μέχρι τώρα μας "έσωζε", και έχετε ΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΑ ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΗ ΣΥΝΤΑΓΗ ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ που ήταν αδύνατο να μην "πετύχει". ΔΕΝ ΕΤΥΧΕ, ΠΕΤΥΧΕ!

Ναι, για όλα τα πιο πάνω φταίει ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς (εκτός από την πρόκληση στο Χιώτη, αν και οι Τούρκοι έδωσαν μηνύματα για τους "βρώμικους" τρόπους που θα χρησιμοποιούσαν για να προκριθούν πάση θυσία). ΟΚ όμως, κάτι τέτοιο, δυστυχώς, κανείς δεν μπορούσε να το σκεφτεί. Ακόμα και όταν έγινε, ελάχιστοι κατάλαβαν ΤΙ ΕΓΙΝΕ.

Έγινε λοιπόν ξαφνικά ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς "αχάπαρος" προπονητής; Ξέχασε εν μία νυχτί όλα όσα γνώριζε; Όχι βέβαια!

Ο αποκλεισμός ήρθε, πάει, τέλειωσε. Τα λάθη ξεκίνησαν από τον περασμένο Ιανουάριο (με την αποδυνάμωση της ομάδας) και φυσιολογικά χάθηκε το πρωτάθλημα. Τα λάθη συνεχίστηκαν το φετεινό καλοκαίρι, με το ΑΧΡΕΙΑΣΤΟ ξήλωμα της αμυντικής γραμμής, και φυσιολογικά ήρθε ο αποκλεισμός από την Ευρώπη. Τα είπαμε, τα αναλύσαμε, καταλογίσαμε ευθύνες.

Τι οφελεί όμως τώρα πια να τα λέμε και να τα ξαναλέμε; Ποιον βοηθούμε με αυτό τον τρόπο, πέραν ίσως από τους εαυτούς μας και την ανάγκη μας να "ξεσπάσουμε"; Και πόσο θα κρατήσει αυτό το ξέσπασμα; 3 μέρες; Μία βδομάδα; Ένα μήνα;

O Ιβάν Γιοβάνοβιτς συνεχίζει στον ΑΠΟΕΛ. Και επειδή οι "δημοσκοπήσεις" έδιναν και έπαιρναν μετά τις δηλώσεις του ότι θέτει την παραίτησή του στη διάθεση της Διοίκησης και του κόσμου, έχω να πω τα εξής, και σ'αυτούς που "ψήφισαν" ΝΑΙ, και σ'αυτούς που "ψήφισαν" ΟΧΙ, και στους άλλους που ήταν "αναποφάσιστοι":

1. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς ΣΩΣΤΑ στηρίχθηκε και έμεινε στον ΑΠΟΕΛ. Από τη στιγμή που ο ίδιος δήλωσε ότι ΠΙΣΤΕΥΕΙ πως μπορεί να βοηθήσει τον ΑΠΟΕΛ, σωστά έμεινε. Αν είχε πει "νοιώθω ότι δεν μπορώ πλέον να βοηθήσω την ομάδα" τότε ναι, έπρεπε να φύγει. ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ ΟΜΩΣ. Αλίμονο αν δεν στηρίξουμε στην αποτυχία αυτόν εξ΄αιτίας του οποίου ο αποκλεισμός πλέον θεωρείται αποτυχία. Ας μην ξεχνάμε ότι πριν τον Ιβάν, ο αποκλεισμός στην προκριματική φάση των Ευρωπαϊκών διοργανώσεων ΗΤΑΝ ΤΟ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟ!
2. Ναι, η φετεινή ομάδα ΔΕΝ πείθει. Δεν πείθει κανένα. Ούτε τους "ΝΑΙ" ούτε τους "ΟΧΙ" ούτε τους "ΔΞ/ΔΑ". Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς όμως, αυτός που είναι ο ειδικός, αυτός που τους βλέπει στις προπονήσεις, δηλώνει ότι ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ. Και αφού αυτός πιστεύει, τότε ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ διότι το ΕΧΕΙ ΚΕΡΔΙΣΕΙ το δικαίωμα να του δοθεί χρόνος να δουλέψει και να δείξει στο γήπεδο αυτά που αυτός βλέπει και εμείς ακόμα δεν είδαμε. Οτιδήποτε άλλο θα είναι επιζήμιο για τον ΑΠΟΕΛ.
3. Να του δοθεί ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΧΡΟΝΟΣ όμως. Με ηρεμία και χωρίς πίεση. Αφού το πιστεύει, να τον αφήσουμε να δουλέψει για να το δείξει. Το ξέρει ότι ο πρώτος και αδιαπραγμάτευτος στόχος φέτος είναι το πρωτάθλημα. Και εδώ που φτάσαμε, Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ να έχουμε πιθανότητες να το διεκδικήσουμε, είναι να αφήσουμε τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς να δουλέψει για να βγάλει στο γήπεδο την ομάδα την οποία αυτός ΠΙΣΤΕΥΕΙ ότι μπορεί να βγάλει. Στο κάτω κάτω, αν η εκτίμησή του είναι λανθασμένη, αν το ρόστερ αυτό τελικά δεν μπορεί, τι θα πετύχουμε διώχνοντάς τον (διότι αν με κάθε "στραβή" εξασκούμε πίεση, αυτό θα γίνει). Μήπως ο άλλος που θα έρθει θα καταφέρει να κάμει αυτό το ίδιο ρόστερ να μπορέσει;

Αγαπητοί ΑΠΟΕΛίστες. Και εσείς του "ΝΑΙ" και εσείς του "ΟΧΙ" και οι "αναποφάσιστοι".

Η μοναδική μας πιθανότητα φέτος να διεκδικήσουμε τις όποιες πιθανότητές μας στο πρωτάθλημα είναι ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΧΡΟΝΟ στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Αυτά που πιστεύαμε τα είπαμε και τα ξαναείπαμε. Δεν οφελεί να τα αναμοχλεύουμε άλλο. Ας του δώσουμε το χρόνο που ζητά, ας περιβάλουμε με ΗΡΕΜΙΑ (αν όχι εμπιστοσύνη) την ομάδα. Την πίεση την έχουν ήδη. Ξέρουν τι θέλουμε και το ξέρουν ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ. Η επιπρόσθετη πίεση της μουρμούρας και της αμφισβήτησης ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ θα κάνει μόνο ΑΝΕΠΑΝΟΡΘΩΤΟ ΚΑΚΟ.

Εμείς θα πηγαίνουμε γήπεδο, θα τους στηρίζουμε, και ΔΕΝ θα τους περιμένουμε στη "γωνία" μετά από κάθε στραβή. Εξάλλου, κανείς δεν πήρε το πρωτάθλημα με 32 νίκες. 

Αδέλφια ΑΠΟΕΛίστες.

Η μοναδική μας πιθανότητα να ανακάμψουμε και να κάνουμε κάτι καλό φέτος ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΗΡΕΜΙΑ στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς και την ομάδα. Αν αγαπάμε τον ΑΠΟΕΛ, αυτό θα κάνουμε. Διότι, πολύ απλά, δεν έχουμε άλλη (καλύτερη) επιλογή ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ.

Ας ξεχάσουμε λοιπόν τα "Ή ταν Ή επί τας". Δεν μας παίρνει ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ να εξασκούμε αυτού του είδους την πίεση στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς και τους παίκτες της ομάδας μας.

Ας τους αφήσουμε να κάνουν τη δουλειά που ξέρουν. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς ούτε ανίκανος είναι, ούτε αχάπαρος, ούτε βλάκας. ΚΑΙ ΑΓΑΠΑ ΤΟΝ ΑΠΟΕΛ. Και τον ΑΠΟΕΛ και τον ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ.

Απολαύστε λοιπόν ποδόσφαιρο φέτος αδέλφια. Στηρίξτε την ομάδα που έχουμε ΧΩΡΙΣ ΑΓΧΟΣ, είτε πιστεύουμε σ'αυτή είτε όχι. Δώστε χρόνο μέχρι το Δεκέμβριο. Και αν αυτά που ΠΙΣΤΕΥΕΙ ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς δεν καταφέρει να τα δείξει μέσα στο γήπεδο μέχρι τότε, ΘΑ ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ πλέον ΣΟΒΑΡΕΣ ΔΙΟΡΘΩΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ. Αυτές που θα έπρεπε, κατά τη δική μας άποψη, να γίνουν τον Ιανουάριο και το καλοκαίρι. Και σε αυτή την περίπτωση, είμαι σίγουρη, ο Ιβάν ΚΑΙ ΘΑ ΑΚΟΥΣΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΣΕΒΑΣΤΕΙ τον κόσμο. Μόνο όμως αν του δώσουμε το χρόνο που ΤΩΡΑ μας ζητά.

Και επιβάλλεται να του τον δώσουμε. Και επειδή έχει κερδίσει αυτό το δικαίωμα με το σπαθί του, αλλά και για το καλό του ΑΠΟΕΛ μας.

Χωρίς άλλη μουρμούρα από δω και πέρα.
Χωρίς πίεση.
Χωρίς κατακραυγή στην κάθε "στραβή".

Καταλάβετέ το. Εδώ που είμαστε τώρα, ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΣΩΣΤΗ ΕΠΙΛΟΓΗ.

Διότι, όσα λάθη κι αν έκανε ή τυχόν να κάνει ακόμα, ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΟΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΕΛ!

Οι επιτυχίες κατ' επανάλειψη ΔΕΝ έρχονται τυχαία.

Μετά από το δυνατό χαστούκι, ΟΛΟΙ πρέπει να αλλάξουμε ρότα για να μπούμε στο σωστό δρόμο.

Ας δείξουμε το δρόμο ΕΜΕΙΣ, ΟΙ ΟΠΑΔΟΙ.

Ηρεμία. Στήριξη. Χρόνος.

Χωρίς πίεση.

Χωρίς κατακραυγή.

ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΑΠΟΕΛ ΜΑΣ.

Καλό μήνα αδέλφια. Καλό Φθινόπωρο. Καλό πρωτάθλημα να έχουμε. Θα σας δω στο γήπεδο. Πάμε Χαλαρά, ΜΕ ΠΑΘΟΣ για στήριξη, ΧΩΡΙΣ μουρμούρα και κατακραυγή.

Είσαι ΕΚ ΦΥΣΕΩΣ ΑΝΩΤΕΡΟΣ; ΑΠΟΔΕΙΞΕ ΤΟ! Τώρα, στα δύσκολα.

ΠΑΜΕ ΜΑΖΙ, ΕΝΩΜΕΝΟΙ, ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ, ΟΠΩΣ ΠΑΛΙΑ... ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΥΠΟΤΑΣΣΑΜΕ ΜΕΓΑΘΗΡΙΑ!

ΘΡΥΛΕ ΓΕΡΑ, ΓΕΡΑ, ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΞΑΝΑ!