Α(ϊ)λτο(ν) reloaded!

Είναι μεν ακόμα πολύ νωρίς, αλλά τα δείγματα είναι εκεί και πλέον δεν μπορούν να αγνοηθούν:

1ο δείγμα η καλή εμφάνιση (και το γκολ) με Ααλεσουντς στη Νορβηγία.

2ο δείγμα η καλή εμφάνιση (και το χατ τρικ) με ενπ στο Τάσος Μάρκου.

3ο δείγμα η καλή εμφάνιση (και 2 γκολ) στο βουβό ΓΣΠ με Δόξα.

Μετρώντας ήδη 6 γκολ σε 3 αγώνες (συμπεριλαμβανομένου και του Ευρωπαϊκού), θεωρώ ότι φέτος θα είναι μια διαφορετική χρονιά για τον Ατόρνο.


Όντως αμφισβητήθηκε πέρσι, και κατά την άποψή μου δικαιολογημένα, αφού σε καμιά περίπτωση δεν δικαιολόγησε την παρουσία του στην ομάδα, είτε ως RW είτε ως επιθετικός στην κορυφή. Η ομάδα, λόγω τραυματισμού του Αϊλτον αλλά και λόγω "μη χρησιμοποίησης" του Σολάρι για κάποιους λόγους, τον χρειάστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα, και απέτυχε να ανταποκριθεί. Ή αν θέλετε, αδυνατούσε να "αρπάξει" την ευκαιρία από τα μαλιά. Με αποτέλεσμα να χαθούν πολύτιμοι βαθμοί, οι οποίοι αποδείχθηκαν μοιραίοι και χάθηκε το περσινό πρωτάθλημα στο "παρά τσακ".

Πιο πολύ όμως αμφισβητήθηκε η "επιμονή" του Ιβάν Γιοβάνοβιτς να τον χρησιμοποιεί ως φορ, τη στιγμή που το "πείραμα" φαινόταν να αποτυγχάνει ξανά και ξανά.

Φέτος φαίνεται να έχουν αλλάξει τα δεδομένα. Οι λόγοι μπορεί να είναι κάποιοι από τους πιο κάτω, όλοι μαζί, ή και κάποιοι άλλοι που εμείς δεν γνωρίζουμε. Προσωπικά εικάζω ότι η "αναγέννηση" του Ατόρνο οφείλεται στα εξής:

1. Πιθανόν ο ποδοσφαιριστής να έχει κάνει προετοιμασία για να αγωνίζεται ως φορ, ή για να αγωνίζεται ΚΑΙ ως φορ.
2. Η αποχώρηση του Αϊλτον χωρίς να έρθει αντικαταστάτης του, του έδωσε μια "χρυσή" (και ίσως ανέλπιστη) ευκαιρία να κλείσει στόματα και να δείξει αυτό που μπορεί να κάνει στο μέγιστο βαθμό.
3. Η παρουσία ποδοσφαιριστών όπως ο Στάθης Αλωνεύτης στην ομάδα και το μάθημα που δίνει όσον αφορά "Πώς ένας ποδοσφαιριστής αρπάζει μια ευκαιρία από τα μαλιά" αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για όλους τους "υπό αμφισβήτηση" ποδοσφαιριστές της ομάδας.
4. Και στο τέλος τέλος, όλοι οι ποδοσφαιριστές αργά ή γρήγορα έχουν "τη χρονιά τους". Ίσως αυτή να είναι η χρονιά του Ατόρνο.

Ότι και να συμβαίνει πάντως, είτε κάποια από τα πιο πάνω, είτε όλα μαζί, είτε και κάποια άλλα, η ουσία είναι ότι, αν τα μέχρι τώρα δείγματα επιβεβαιωθούν και στους επόμενους αγώνες της ομάδας, τότε ο ΑΠΟΕΛ θα αποκομίσει όφελος, και σημαντικό μάλιστα, από κει που δεν το περίμενε κανείς.

Εκτός, ίσως, από τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς.

Πολλοί απέδωσαν την επιμονή του να χρησιμοποιεί τον Ατόρνο ως φορ σε "γινάτι" και τίποτε άλλο. Μήπως όμως δεν ήταν "γινάτι"; Μήπως ο Ιβάν, ως ο καθ΄ύλην αρμόδιος, έβλεπε κάτι που όλοι εμείς, αδυνατούσαμε να δούμε; Και που στο κάτω κάτω είναι και το πιο πιθανό, νοουμένου ότι ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς είναι προπονητής, και εμείς όχι.

Μακάρι να συνεχίσει έτσι, και να βοηθήσει τον ΑΠΟΕΛ μας στην κρίσιμη αυτή χρονιά.

Το σημαντικότερο φέτος είναι να φτιάξουμε ξανά ΟΜΑΔΑ.

Να ξαναδούμε αυτό που όλοι (και οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές) εξυμνούσαν πέρσι: Την ΟΜΑΔΑ ως ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.

Αυτό μετρά στο τέλος τέλος. Το ΣΥΝΟΛΟ και η ΟΜΑΔΑ. Όπως είπε και ο Ζοσέ Μουρίνιο, ή μάλλον άφησε να εννοηθεί, "έχω παικταράδες, αλλά ΔΕΝ ΕΧΩ ΟΜΑΔΑ". 

Μπορεί να μην έχουμε πια Αϊλτον και Τρισκόφσκι, αλλά η ομάδα εξακολουθεί να έχει παικταράδες. Το ζητούμενο είναι αυτοί οι παικταράδες (που ΔΕΝ είναι λίγοι) να τραβήξουν και τους υπόλοιπους πάνω, ούτως ώστε να ανέβει επίπεδο η ΟΜΑΔΑ ως ΣΥΝΟΛΟ.

Και να μην ξεχνάμε και τον ΑΠΟΛΥΤΟ ΠΑΙΚΤΑΡΑ, αυτόν που ΔΕΝ πρόκειται ποτέ να φύγει για αλλού:

Τον 12ο ΠΑΙΚΤΗ, ΤΟΝ ΕΚ ΦΥΣΕΩΣ ΑΝΩΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΑΠΟΕΛ.

Όλοι μαζί, ένας για ΟΛΟΥΣ και όλοι για ΕΝΑ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ!