Αναρτήσεις
Αϊλτον, σ'ευχαριστούμε.. αλλά ΠΡΟΧΩΡΟΥΜΕ!
Είμαι μεγάλη φαν του. Άλλωστε, μια επίσκεψη στην κατηγορία "APOEL HEROES" αποδεικνύει περίτρανα του λόγου το αληθές. Και όμως...
Όταν άκουσα για την επικείμενη μεταγραφή του δεν λυπήθηκα. Και μου έκανε εντύπωση, αναρωτιόμουν κι εγώ η ίδια "γιατί". Μήπως επειδή πέρσι δεν πρόσφερε τα αναμενόμενα στο πρωτάθλημα; Δεν νομίζω, και πέρσι και τώρα τον δικαιολογώ γι αυτό, ιδιαίτερα λόγω του τραυματισμού του από τον οποίο χρειάστηκε σημαντικό χρόνο να αποθεραπευτεί, ενώ δεν κατάφερε ποτέ να επανέλθει πλήρως μέχρι και το τέλος της σεζόν.
Γιατί λοιπόν δεν λυπήθηκα που έφυγε το αστέρι μου από τον ΑΠΟΕΛ;
Το γιατί το συνειδητοποίησα όταν είδα την ομάδα στο Τάσος Μάρκου.
Τότε, το 2010-12, λέγαμε "Άλλος ΑΠΟΕΛ με Αϊλτον" και εννοούσαμε ότι η ομάδα με αυτόν μέσα ανέβαινε επίπεδο, οι ενέργειές του ξεσήκωναν την κερκίδα, και τα κρίσιμα γκολ που πέτυχε στην Ευρώπη έστειλαν εκατοντάδες χιλιάδες οπαδούς στον 8ο ουρανό.
Τώρα, στο Τάσος Μάρκου λέγαμε "Άλλος ΑΠΟΕΛ χωρίς Αϊλτον". Και ΔΕΝ εννοούσαμε "χειρότερος".
Αναλύοντας λίγο το φαινόμενο "Αποέλ ΜΕ και ΧΩΡΙΣ Αϊλτον" κατέληξα στα εξής συμπεράσματα:
Είναι σαφές ότι ποδοσφαιριστές της ποδοσφαιρικής αξίας και ικανοτήτων του Αϊλτον έχουν όλες τις προδιαγραφές να κάνουν τη διαφορά σε μια Κυπριακή ομάδα, και κατά συνέπεια, να γίνουν "σταρ".
Πέραν των ποδοσφαιρικών δεξιοτήτων, για να αποδώσει ένας "σταρ" τα μέγιστα πρέπει να στηριχθεί 100% από τον προπονητή και τους συμποδοσφαιριστές του, τόσο όσον αφορά το αγωνιστικό πλάνο, όσο και τη συνεργασία των "υπό τη σκιά του" μ'αυτόν. Επιπρόσθετα, πρέπει και ο ίδιος να έχει ΣΟΒΑΡΕΣ προσωπικές φιλοδοξίες και στόχους.
Είναι φυσιολογικό και αναμενόμενο, όταν έχεις στην ομάδα ένα ποδοσφαιριστή σαν τον Αϊλτον, να χτίζεις ολόκληρη την ομάδα πάνω και γύρω του. Μόνο έτσι θα τα καταφέρεις να τον αξιοποιήσεις στο μέγιστο βαθμό. Αυτό όμως προϋποθέτει ότι και ο ποδοσφαιριστής θα ανταποκριθεί απόλυτα σ΄αυτό και παράλληλα θα παραμείνει υγιής και αξιόμαχος, αλλιώς, κοινώς, "την έβαψες". Κάτι το οποίο προφανώς συνέβη στην περίπτωση μας όσον αφορά τους αγώνες πρωταθλήματος 2011-12 (λόγω του τραυματισμού του).
Μια άλλη επίπτωση της παρουσίας ενός "σταρ" σε μια Κυπριακή ομάδα είναι ότι, ενώ στον 1ο χρόνο παρουσίας του κατά πάσα πιθανότητα γίνεται αποδεκτός από τους συμποδοσφαιριστές του στο σύνολό τους επειδή αναγνωρίζουν ότι θα βοηθήσει ούτως ώστε ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΟΝΕΙΡΑ να γίνουν πραγματικότητα, όταν αυτό συμβεί, τότε οι ισορροπίες αλλάζουν. Φυσιολογικά ο "σταρ" τραβά τα περισσότερα φώτα της δημοσιότητας, το περισσότερο χειροκρότημα, και πλέον οι υπόλοιποι περνούν σε 2η και 3η μοίρα. Και αυτό, σταδιακά, αρχίζει να ενοχλεί. Και οι ισορροπίες αρχίζουν να χαλούν.
Επιπρόσθετα, με την ευώδωση των στόχων και αφού έρθουν οι επιτυχίες, ο "σταρ" φυσιολογικά θα ψάξει για το βήμα παραπάνω. Αυτός ήταν ο στόχος του εξ'αρχής, και γι αυτό κατέβαλε την προσπάθεια που κατέβαλε. Στο διάστημα λοιπόν που μεσολαβεί από τη στιγμή που ο ποδοσφαιριστής θα αποφασίσει ότι "ήρθε η ώρα να πάω παρακάτω" μέχρι να υλοποιηθεί αυτή η απόφασή του, δημιουργείται ένα "κενό αέρος" κατά τη διάρκεια του οποίου η μεν ομάδα εξακολουθεί να στηρίζεται πάνω και γύρω του, ο δε ποδοσφαιριστής όμως έχει το μυαλό αλλού, και παράλληλα οι συμποδοσφαιριστές του δεν νοιώθουν πλέον ότι πρώτιστος στόχος του είναι να βοηθήσει την ομάδα και κατ΄επέκταση αυτούς τους ίδιους να πετύχουν τους στόχους τους, αλλά να βρει τον επόμενο σταθμό στην καριέρα του το συντομότερο δυνατό.
Όλ΄αυτά, το καθένα ξεχωριστά αλλά και σε συνδυασμό μεταξύ τους, δημιουργούν σοβαρές ανισορροπίες και αρκετά προβλήματα στη λειτουργία της ομάδας ως ΟΜΑΔΑ. Εκ των πραγμάτων.
Κάτι τέτοιο πιστεύω ότι έπαθε και ο ΑΠΟΕΛ με την έναρξη των αγωνιστικών υποχρεώσεών του (Ευρωπαϊκών) για την περίοδο 2012-13. Ενώ η ομάδα και το αγωνιστικό πλάνο είχε χτιστεί και πάλι πάνω και γύρω από τον Αϊλτον, αυτός ήταν απών. Με αποτέλεσμα, τόσο οι ποδοσφαιριστές ξεχωριστά αλλά και η ομάδα ως σύνολο να "μπλοκάρουν" και να μην μπορούν να βρουν διέξοδο μέσα από την υφιστάμενη κατάσταση. Και δυστυχώς, υπό τα δεδομένα, το "μπλοκ" αυτό ήταν ο Αϊλτον.
Και ο Αϊλτον έφυγε. Με τη φυγή του λοιπόν, η ομάδα υποχρεώθηκε να κάνει "reset". Νέο αγωνιστικό πλάνο, νέες ισορροπίες, "ξε-μπλοκαρισμένοι" ποδοσφαιριστές. Ήταν λες και είχαν αλυσίδες στα πόδια, και κάποιος ξαφνικά τις έσπασε! Τουλάχιστον, αυτή την αίσθηση αποκόμισα εγώ στο Τάσος Μάρκου. Και η ομάδα άρχισε να λειτουργεί και πάλι ως ΟΜΑΔΑ. Χωρίς να έχει "σημαία" τον μεγάλο "σταρ" μεν, αλλά επανακτώντας τη σημαία "ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΕΝΑ". Διότι τώρα Ο ΣΤΟΧΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΟΣ για όλους τους ποδοσφαιριστές μας, τουλάχιστον μέχρι και το τέλος της τρέχουσας περιόδου. Κανένας πλέον δεν σκέφτεται ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ τον επόμενο σταθμό στην καριέρα του, αλλά μόνο πώς να πετύχει η ομάδα τους στόχους της. Και όταν γίνει αυτό, τότε ο καθένας απ΄αυτούς θα επανατοποθετήσει τους δικούς του. Μέχρι τότε όμως, ΕΝΑΣ ΣΤΟΧΟΣ, ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ!
Συμπερασματικά, μια Κυπριακή ομάδα δεν μπορεί να "σηκώσει" έναν σταρ για περισσότερες από δύο περιόδους. Ή θα τον αφήσει να κάνει το βήμα παραπάνω που επιθυμεί, ή θα φέρει άλλους δύο για να επανέλθουν οι ισορροπίες. Και αφού εμείς, καλώς ή κακώς (δεν είμαι σε θέση προσωπικά να το κρίνω αυτό) δεν φέραμε άλλους δύο, τότε έπρεπε να θεωρούμε δεδομένο ότι ο Αϊλτον θα αποχωρούσε με το τέλος της προηγούμενης σεζόν. Οτιδήποτε άλλο θα ήταν επιζήμιο για τον ΑΠΟΕΛ. Όπως και απέβη επιζήμιο (αποκλεισμός από Europa League), αλλά ευτυχώς η ζημιά δεν ήταν μεγάλη και ήλθε νωρίς, ούτως ώστε να επανέλθει η ομάδα στο σωστό δρόμο για την επίτευξη του μεγάλου στόχου της που είναι η κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Στο Κυπριακό πρωτάθλημα ΔΕΝ χρειάζεσαι "σταρς" για να τερματίσεις πρώτος. Χρειάζεσαι καλούς ποδοσφαιριστές που να αποτελούν ΟΜΑΔΑ, να έχουν ΚΟΙΝΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ και ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ.
Θεωρώ ότι ΟΛΑ τα πιο πάνω τα έχουμε.
Και κάτι για τους ΑΠΟΕΛίστες-"Μάρθες Βούρτση" που ρίχνουν ποτάμι τα "δάκρυα" διότι δεν φέραμε τους παικταράδες-σταρ και διότι κρατήσαμε παίκτες που "δεν είναι επιπέδου ΑΠΟΕΛ": το Κυπριακό πρωτάθλημα το κατακτούν ομάδες που λειτουργούν ως ΟΜΑΔΕΣ και έχουν ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ. Όταν έρθει ο καιρός που θα μπορεί να σηκώσει ο ΑΠΟΕΛ τρεις σταρ στο ρόστερ του, θα τους φέρει. Ίσως να έπρεπε να τους έφερνε και τώρα, δεν λέω. Δεν τους έφερε όμως, και σίγουρα το "κλάμα" δεν βοηθά σε τίποτα. ΟΜΑΔΑ έχουμε, ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ έχουμε, ΟΠΑΔΟΥΣ ΜΕ ΠΑΘΟΣ έχουμε.
Εξάλλου, οι "Μάρθες Βούρτση" γεννήθηκαν για να κλαίνε. Ότι κι αν τους δώσεις, θα βρουν λόγο για να κλάψουν και πάλι.
Κλάψτε λοιπόν "Μάρθες" μου, και άστε εμάς να ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ!
Στο καλό ρε Μάγκα Αϊλτον..
ΙΣΩΣ μας πεθυμήσεις πριν πεθυμήσουμε εμείς εσένα!
Καλή τύχη και Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΑΓΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου