Τα άλλοθι

Έχω την αίσθηση, ίσως να είναι και λάθος δεν ξέρω, αλλά αυτό εισπράττω από τη μέχρι τώρα περιρρέουσα ατμόσφαιρα στον ΑΠΟΕΛ, ότι όλοι, σε όλα τα επίπεδα, έχουν δώσει ένα άλλοθι στον εαυτό τους. Λες και είναι εκ προοιμίου κατηγορούμενοι για κάτι. Ή αναμένουν να βρεθούν στο "σκαμνί" και προετοιμάζουν το άλλοθί τους. Ή και τα δύο.

Άλλοθι Διοίκησης: οικονομική ύφεση, παρασκήνιο
Άλλοθι Ιβάν: νέα ομάδα, χρειάζεται χρόνος και σκληρή δουλειά
Άλλοθι νέων ποδοσφαιριστών: οι παλιοί είναι "ντεφορμέ" και δεν μας βοήθησαν να εγκληματιστούμε άμεσα
Άλλοθι παλιών ποδοσφαιριστών: οι νέοι (κάποιοι τουλάχιστον) δεν αποδίδουν όσο θα έπρεπε για να μας στηρίξουν και να αποδώσει η ομάδα στα γνωστά επίπεδα
Άλλοθι οπαδών: φταίει η Διοίκηση, ο Ιβάν, και οι δύο, ο Άντης, ο Γεωργίου, ο Χατζηλιασής, ο Κάκος, ο Κουτσοκούμνης, ο Καραβίδας, ο Σοφοκλέους..... ΦΤΑΙΕΙ ΚΙ Ο ΧΑΤΖΗΠΕΤΡΗΣ!

Και η ουσία...
Η ομάδα ΔΕΝ πείθει, κι ας είμαστε 3 αγωνιστικές πριν το τέλος του 1ου γύρου. Μαζεμένοι τραυματισμοί ποδοσφαιριστών, έλλειψη λύσεων πάγκου, έλλειψη σταθερότητας στον αγωνιστικό χώρο, αδυναμία σταθερής απόδοσης για όλο το 90λεπτο. Η φυσική κατάσταση των ποδοσφαιριστών δεν φαίνεται να είναι αυτή που θά'πρεπε. Η ομάδα δεν κάνει εμφανίσεις ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ.

Και αναφέρομαι στα παιχνίδια με τους θεωρητικά δυνατούς αντιπάλους:

• Πού είναι η νοοτροπία ΝΙΚΗΤΗ;
• Πού είναι οι εμφανίσεις ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ;
• Πού είναι το ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ κοουτσάρισμα του καλύτερου προπονητή που πέρασε από την Κύπρο;

Έγιναν λάθη (από όλους), ναι, αλλά το πιο ανησυχητικό είναι ότι εξακολουθούν να γίνονται. Κάπου δεν με πείθουν, και αναφέρομαι σε ΟΛΟΥΣ, ότι ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΣΤΟΧΕΥΟΥΝ στο πρωτάθλημα ΚΑΙ νέα είσοδο στους ομίλους του Champions League.

Διότι είμαστε ο ΑΠΟΕΛ του 2012. Δεν μπορούμε και ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να πάμε πίσω στον ΑΠΟΕΛ του 2007. Τότε που η έξοδος στην Ευρώπη σήμαινε συμμετοχή στα προκριματικά για "απόκτηση εμπειριών". Δεν μπορούμε να γίνουμε αελ, που συμμετέχει στους ομίλους του Europa League με στόχο να "μαζέψει εμπειρίες". Είμαστε ο ΑΠΟΕΛ των δύο συμμετοχών στους Ομίλους του Champions League, ο ΑΠΟΕΛ που έγινε γνωστός στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό κοινό με τη συμμετοχή του στα προημιτελικά του Ch.L., ο ΑΠΟΕΛ που δεν διεκδικεί πλέον ΜΟΝΟ πρωτάθλημα, αλλά διεκδικεί ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΚΑΙ ΟΜΙΛΟΥΣ.

Τις τελευταίες βδομάδες υποβόσκει μια "κόντρα" μεταξύ ΑΠΟΕΛ και ανόρθωσης, με μήλο της έριδας το περίφημο "παρασκήνιο". Στην Κύπρο ζούμε, παρασκήνιο σίγουρα υπάρχει. Και αφού υπάρχει, σίγουρα πρέπει να απασχολήσει τη Διοίκηση μας, τουλάχιστον σε τέτοιο βαθμό που να διαφυλάξουν τα συμφέροντα της ομάδας. Ο φόβος μου όμως είναι μήπως επικεντρωθούν τόσο πολύ σ'αυτό το "τυράκι" του παρασκηνίου, και για το δέντρο χάσουμε το δάσος.

Ας δούμε όμως πόσο πολύ μας επηρέασε τελικά αυτό το εχθρικό για μας παρασκήνιο:

• O ΑΠΟΕΛ αδικήθηκε σε όλα σχεδόν τα παιχνίδια (αναφέρομαι στα σοβαρά λάθη π.χ. ξεκάθαρα πέναλτυ που δεν δόθηκαν, καθαρά γκολ που δεν μέτρησαν)
• Για χάρη συζήτησης, δέχομαι ότι τα λάθη αυτά ήταν εσκεμμένα και αποτέλεσμα του παρασκηνίου εναντίον μας
• Παρ΄όλ΄αυτά, όσες φορές ΕΙΧΑΜΕ ΥΠΕΡΟΧΗ στον αγωνιστικό χώρο, το μόνο που κατάφερε το περίφημο παρασκήνιο ήταν να μας στερήσει 1-2 γκολ και αντί να βάλουμε 6-7, να βάλουμε 4-5. Αυτό μόνο κατάφερε ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ!

Το συμπέρασμα: Ναι, στην Κύπρο ζούμε, και αφού υπάρχει το παρασκήνιο, καλό θα είναι να γίνουν αυτές οι ενέργειες που θα διασφαλίσουν ότι τον ΑΠΟΕΛ δεν θα τον παρενοχλούν. Ας παρενοχλήσουν άλλους, πιο αδύναμους.

Και η πραγματικότητα:
Όταν έχω ομάδα που υπερέχει στον αγωνιστικό χώρο, ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕ ΒΛΑΨΕΙ.

Και αυτή την ομάδα ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να την κάνουμε, διότι στόχος μας δεν είναι ΜΟΝΟ το πρωτάθλημα.

Στόχος μας είναι η είσοδος στους ομίλους του Ch.L. Και αν η ομάδα μας δεν μπορεί να έχει υπεροχή έναντι ΟΛΩΝ των ομάδων του Κυπριακού πρωταθλήματος, τότε ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ να καταφέρει να μπει στους ομίλους του Ch.L.

Τι θέλουμε λοιπόν; 

Να φτιάξουμε τη νέα ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ ΟΜΑΔΑ που θα διεκδικήσει με καλές πιθανότητες είσοδο στους ομίλους του Ch.L. για 3η φορά....

ή τη νέα ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ ΟΜΑΔΑ που δεν πολυ-έπεισε κανένα, αλλά τα κατάφερε "κουτσά-στραβά" διότι επιβλήθηκε στο παρασκήνιο;

Αν είναι το πρώτο, τότε δεν χρειάζονται άλλοθι, διότι τα ίδια άτομα είναι εκεί, το ξανάκαναν, τον τρόπο τον ξέρουν, ας το κάνουν και αυτή τη φορά.

Αν είναι το δεύτερο, τότε σωστά καλλιεργούνται τα άλλοθι, ΔΙΟΤΙ ΘΑ ΤΑ ΧΡΕΙΑΣΤΟΥΝ.

Τόσο απλά.