Έξω από τα δόντια

Δεν ξέρω τι θα γίνει με το πρωτάθλημα, αν θα το πάρουμε εμείς ή άλλος. Σίγουρα θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι πιο εύκολα για μας, απόδειξη το ότι, παρά το φετινό "αλλοπρόσαλο" σκηνικό, διεκδικούμε το πρωτάθλημα και μάλιστα με το μομέντουμ τώρα να είναι υπέρ μας.

Μια περίεργη σεζόν, απ΄όλες τις απόψεις. Μια σεζόν που όλοι ανέμεναν να φέρει τη δημιουργία μιας "υπερομάδας", ξεκίνησε με "ανώμαλες προσγειώσεις", συνεχίστηκε με "καταιγίδες" εντός, εκτός και επί τα αυτά, έφερε ανακατατάξεις στο ρόστερ τον Ιανουάριο, και σήμερα βρίσκει τον ΑΠΟΕΛ στη 2η θέση της βαθμολογίας με -1 από την κορυφή.

Μια σεζόν κατά τη διάρκεια της οποίας υπέβαλαν παραίτηση τόσο ο προπονητής, όσο και ο Πρόεδρος της εταιρείας ΑΠΟΕΛ.

Μια σεζόν κατά την οποία οι οπαδοί, ζαλισμένοι ακόμα από την περσινή υπερεπιτυχία, και βλέποντας τις προσδοκίες τους για "υπερομάδα" να διαλύονται εν μία νυχτί (30/8/2012), απέρριψαν εκ προοιμίου τη νέα ομάδα, την έστησαν στον τοίχο, και έκτοτε την πυροβολούν - ή καλύτερα, πυροβολούΜΕ - (και αυτήν και τον προπονητή) σε κάθε ευκαιρία.

Αλήθεια, αν σκεφτεί κανείς μέσα σε τι συνθήκες αυτή η ομάδα φέτος βρίσκεται εκεί που βρίσκεται, αντιλαμβάνεται πόσο σκληροτράχηλο DNA έχει ο ΑΠΟΕΛ!

Και πάμε στο κεφάλαιο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Θα τα πω έξω από τα δόντια, όπως ακριβώς τα σκέφτομαι και τα νοιώθω.

Προσωπικά, άσκησα εντονότατη κριτική, από την πρώτη πρώτη κιόλας μεταγραφική κίνηση (απώλεια Πάολο Ζορζ). Και συνέχισα να το κάνω καθ΄όλη τη διάρκεια της φετινής σεζόν. Μου φαινόταν αδιανόητο, όπως και σε πολλούς οπαδούς μας, το ότι μια ομάδα με τον προϋπολογισμό του ΑΠΟΕΛ, με την οικονομική άνεση του ΑΠΟΕΛ, να φέρνει ποδοσφαιριστές αμφιβόλου ποιότητας, αμφιβόλου "κράσης" για πρωταθλητισμό, ποδοσφαιριστές που το περίεργο θα ήταν να μας βγουν αντί για το αντίθετο.

Μου φαινόταν αδιανόητο, πράγματα που ήταν προφανή για μας τους οπαδούς, που σίγουρα δεν έχουμε τις τεχνικές γνώσεις και κατάρτηση που έχουν αυτοί που κάνουν τις επιλογές, όχι μόνο να μην είναι προφανή γι αυτούς, αλλά να υποστηρίζουν ακριβώς το αντίθετο.

Η πορεία (και κατάληξη) αρκετών εκ των μεταγραφικών αποκτημάτων του καλοκαιριού (αναφέρομαι σε αυτούς που ήρθαν στην ομάδα ΠΡΙΝ την καλοκαιρινή προετοιμασία) δικαίωσε τους οπαδούς και άφησε εκτεθιμένους τους ειδικούς. Όσο κι αν προσπαθήσουμε να το καλύψουμε, το πράγμα φωνάζει. Από τα τέλη Αυγούστου ήδη υπήρξε έμμεση αλλά ξεκάθαρη παραδοχή ότι δεν έγιναν και οι καλύτερες επιλογές (εσπευσμένη προσθήκη Αλέξανδρου Τζιόλη με δανεισμό και Χρίστου Καρυπίδη από την Ομόνοια). Περιθωριοποίηση Ζουέλα, ο οποίος ήρθε στην ομάδα για να αποτελέσει την ηγέτη του κεντρικού αμυντικού διδύμου. Προσθήκη δύο ποδοσφαιριστών τον Ιανουάριο, με προδιαγραφές πλέον πολύ διαφορετικές από αυτές που εφαρμόστηκαν το καλοκαίρι.

Έγιναν λάθη. Σοβαρά λάθη. Και ορθά ασκήθηκε κριτική προς αυτούς που τα έκαναν (Ιβάν Γιοβάνοβιτς και μεταγραφικό τιμ Διοίκησης).

Λάθη που δημιούργησαν "στρατόπεδα" και "εμπόλεμο κλίμα" μεταξύ οπαδών και ομάδας.

Οι οπαδοί πυροβολούσαν, και η ομάδα προσπαθούσε να αμυνθεί, ενώ παράλληλα και εν μέσω "πυρών" πάλευε να βρει την αγωνιστική της ταυτότητα και ταυτόχρονα να παίρνει και αποτελέσματα.

Φαντάζεστε το σκηνικό; Σίγουρα, όχι και το ιδανικότερο!

Και αποτέλεσμα όλου αυτού του σκηνικού να χαλάσει η σχέση των οπαδών και του προπονητή. Μια σχέση που χτίστηκε πάνω και μέσα από πρωτόγνωρες επιτυχίες. Οι οπαδοί νοιώθουν "ριγμένοι",  ο προπονητής "αδικημένος". Και οι δύο έχουν τα δίκια τους, από τη δική τους σκοπιά.

Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Θα μπορούσε να έκανε κάποια πράγματα διαφορετικά και καλύτερα; Φυσικά και θα μπορούσε!

Αλήθεια όμως, ποιος ακριβώς είπε ότι ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς ΟΦΕΙΛΕΙ να είναι ΑΛΑΝΘΑΣΤΟΣ;

Ποιος αλήθεια σ΄αυτό τον κόσμο είναι ΤΕΛΕΙΟΣ και θα έπρεπε να είναι ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς;

Εδώ προπονητές των εκατομμυρίων και κάνουν ασυγχώρητα λάθη κατά καιρούς.

Γιατί λοιπόν έχουμε την απαίτηση ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς να είναι ΑΠΟΛΥΤΑ ΤΕΛΕΙΟΣ, ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΩΣΤΟΣ και ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΛΑΘΟΣ;

Ειλικρινά, αδυνατώ να αντιληφθώ αυτή μας την απαίτηση.

Η θητεία του στον ΑΠΟΕΛ από το 2008 μέχρι σήμερα είναι ότι σοβαρότερο έχει να επιδείξει στη μέχρι τώρα προπονητική του καριέρα. Δεν είναι 60 χρονών ούτε 70. Δεν κουβαλά εμπειρίες από μεγάλες ομάδες, ομάδες που έκαναν πρωταθλητισμό. ΣΤΟΝ ΑΠΟΕΛ ΕΜΑΘΕ. Και στον ΑΠΟΕΛ συνεχίζει να μαθαίνει.

Αλήθεια, δεν το δικαούται αυτό;

Όπως  Ο ΙΔΙΟΣ δηλώνει σε συνέντευξή του στο Blizzard το περασμένο καλοκαίρι:

"What elements of Apoel’s play will you be looking to maintain in the new cycle the team is beginning? I don’t know! In essence, I‘m also learning through my team. We have a common journey. I had no Champions League experience before Apoel and Apoel had not previously taken part in the competition. My team and I are growing together and the experiences we are acquiring, we are gathering together. For me, the two participations in the Champions League are very important experiences. We attempted to earn from the teams we played against: the way they function, their facilities, their organisational charts, everything we can utilise in the future. This year, we are renewing the roster with new players, who may possibly not have the same experiences but they are helping us to acquire the right mix to create new dynamics and to find new incentives — which is a difficult task after our last year’s success."

Ας μην ανατρέξουμε στο παρελθόν, ας μην εξετάσουμε πόσο τυχαίο είναι ή όχι το ότι ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς έχει το 2 στα 2 προσπάθειες εισόδου στους ομίλους του Champions League. Ας μην εξετάσουμε πόσο τυχαίο είναι το ότι δεν διασύρθηκε η ομάδα από πολύ ανώτερές της, αλλά, αντίθετα, επιβλήθηκε σε όλες, εκτός της Ρεάλ. Είδαμε και άλλους προπονητές κυπριακών ομάδων πώς συμπεριφέρονται σε ευρωπαϊκούς αγώνες, πώς κατεβάζουν τις ομάδες τους μέσα στο γήπεδο με τον αέρα της "υπερομάδας" που από το πουθενά θα υποτάξει ανώτερους αντιπάλους. Και είδαμε και το τι κατάφεραν.

Ας περιοριστούμε στο σήμερα. Και ας σκεφτούμε πόσο τυχαίο μπορεί να είναι το ότι ΑΥΤΗ Η ΟΜΑΔΑ, η οποία πέρασε από τρικυμίες και θύελλες φέτος, την οποία εμείς οι οπαδοί ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ και δεν πιστέψαμε, βρίσκεται σήμερα στη θέση να διεκδικεί πρωτάθλημα. Με όλες τις αδυναμίες της, που ναι, είναι ευθύνη του Ιβάν Γιοβάνοβτις.

Ας σκεφτούμε πόσο τυχαίο είναι το ότι ΑΥΤΗ Η ΟΜΑΔΑ καταφέρνει υπό τεράστια πίεση και χωρίς ακόμα να έχει γίνει ΟΜΑΔΑ, να εκμεταλλεύεται τις απώλειες της Ανόρθωσης, τη στιγμή που έχουμε άπειρα παραδείγματα ομάδων του κυπριακού πρωταθλήματος που σε παρόμοια θέση λύγιζαν και δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν, αφήνοντας ανεκμετάλλευτα τα "δωράκια" που τους έκαναν οι αντίπαλοι.

Ας σκεφτούμε ότι ΑΥΤΗ Η ΟΜΑΔΑ τώρα σχηματίζεται και παίρνει τη μορφή που πρέπει, λόγω εφ'ενός των λανθασμένων/ατυχών επιλογών του καλοκαιριού και αφ'ετέρου των πολλών τραυματισμών που δεν της έδωσαν την ευκαιρία να γίνει ΣΥΝΟΛΟ και να δουλευτεί πιο νωρίς.

Υπάρχουν πολλά που δεν ξέρουμε και δεν μπορούμε να αντιληφθούμε. Ακόμα και στο γήπεδο, ακόμα και οι πιο "ειδικοί" και καταρτισμένοι στο θέμα ποδόσφαιρο, είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν πολλά που δεν μπορούν να δουν. Διότι πολλοί από αυτούς βλέπουν αποσπασματικά και όχι ΣΥΝΟΛΙΚΑ και ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ την εικόνα.

Και εν τέλει, όταν διώξουμε τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, διότι ΘΑ ΤΟΝ ΔΙΩΞΟΥΜΕ, τότε θα αντιληφθούμε πόσο τυχαία ή όχι ήταν αυτά που έγιναν και αν ήταν ή όχι ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΙΒΑΝ ΓΙΟΒΑΝΟΒΙΤΣ.

Σε αυτή την περίπτωση, μας εύχομαι από καρδιάς να βρούμε και να φέρουμε ΤΟΝ ΤΕΛΕΙΟ ΚΑΙ ΑΛΑΝΘΑΣΤΟ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΜΕ!!!!