Ότι και να πούμε...

...τώρα πια, η ουσία είναι μία: Τα είπαμε όλα. Τα αναλύσαμε, κάναμε προβλέψεις για ανάκαμψη, για "τρένα που θα ξεκινήσουν", εναποθέσαμε ελπίδες σε ποδοσφαιριστές που επανέρχονταν μετά από τραυματισμούς, φωνάξαμε με πάθος, φωνάξαμε με εκνευρισμό, προσπαθήσαμε να ρίξουμε τους τόνους και να δείξουμε ψυχραιμία, κάναμε εκκλήσεις για στήριξη και υποστήριξη, κάναμε εισηγήσεις για επίλυση των προβλημάτων, καταλογίσαμε λάθη και ευθύνες, υπερασπιστήκαμε, καταδικάσαμε, μετρήσαμε βαθμούς που θα πάρουμε εμείς και που θα χάσουν οι άλλοι, μπήκαμε σε ατέρμονες συζητήσεις κατά πόσο το κύπελο έπρεπε ή όχι να θυσιαστεί για χάρη του πρωταθλήματος, είπαμε το μακρύ μας, το κοντό μας.


Τα είπαμε όλα. Προσωπικά, δεν έχω απολύτως τίποτε άλλο να πω.

Σήμερα παίζουμε με τη Σαλαμίνα. Εννοείται ότι η νίκη είναι μονόδρομος. Τώρα, αν μπορεί η ομάδα να την πετύχει, αυτό θα φανεί στο γήπεδο.

Δεν οφελεί να τα βάζουμε με τη Σαλαμίνα επειδή έχουν το "θράσος" να δηλώνουν ότι θα επιδιώξουν διπλό στο ΓΣΠ. Κι εμείς δείξαμε ανάλογο "θράσος" όταν φωνάζαμε για διπλό στο Ζερλάν. Έτσι πάει. Ο καθένας διεκδικεί τις πιθανότητές του. Προσωπικά, αν ήμουν η Σαλαμίνα και με την εικόνα που βλέπω να βγάζει ο ΑΠΟΕΛ στο γήπεδο τον τελευταίο καιρό, όχι μόνο θα δήλωνα ότι θέλω το διπλό, αλλά θα ένοιωθα και αυτοπεποίθηση ότι θα τα καταφέρω. Μας αρέσει ή όχι, αυτή είναι η πραγματικότητα.

Εμείς ΑΠΟΕΛλίν μου, ΜΑΖΙ ΣΟΥ. Χωρίς άλλα λόγια. ΕΜΕΙΣ ΕΚΕΙ!

Καλή επιτυχία ΑΠΟΕΛ μου.