Αναρτήσεις
ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ, δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ! Αλλά πρέπει να "ξεκολλήσουμε" επιτέλους από τη βασανιστική αναμνησή σου και να κρατήσουμε μόνο τις υπέροχες στιγμές που μας χάρισε μια ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ! Μόνο έτσι θα πάμε μπροστά.
Είναι γεγονός πως το τέλος μιας ονειρεμένης σχέσης προκαλεί πόνο, θυμό, αντίδραση, και σίγουρα, απαιτεί ένα σημαντικό διάστημα αναπροσαρμογής. "Ο έρωτας με έρωτα περνά" λένε, αλλά δυστυχώς ο νέος μας έρωτας δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες που μας δημιούργησε ο προηγούμενος. Άρα, ενίσχυσε τον πόνο του "χωρισμού" αντί να τον απαλύνει.
Επιπλέον, ο θυμός που μας προκάλεσε ο "χωρισμός" (τα ατελείωτα "γιατί" "πώς" "αν" κλπ) μας έκαναν υπέρ του δέοντος σκληρούς και ανυπόμονους με την ομάδα που φιλοδοξούσε να γίνει ο νέος έρωτάς μας. Δεν μπορούσαμε να δείξουμε καμιά απολύτως συγκατάβαση, υπομονή, στήριξη. Ή θα ανταποκρινόταν (άσε που η γενική απαίτηση ήταν όχι μόνο να είναι σαν την περσινή, αλλά και καλύτερη) ή θα την ρίχναμε στον Καιάδα ως "ακατάλληλη για τη μάχη".
Δεν ήταν περίεργη αυτή η αντίδρασή μας, αντίθετα, ήταν απόλυτα φυσιολογική και αναμενόμενη.
Ο πανδαμάτωρ χρόνος όμως άρχισε να απαλύνει τον πόνο του χωρισμού. Το πέπλο του θυμού άρχισε σιγά σιγά να πέφτει και όλοι εμείς επανερχόμαστε αργά και οδυνηρά στην πραγματικότητα.
Πέραν αυτού, η νέα ομάδα άρχισε να κερδίζει έδαφος στη ζωή μας. Ας μην ξεχνάμε ότι, πέραν όλων των άλλων, πάλευε (και ακόμα παλεύει) να ξεπεράσει τη σύγκριση, το θυμό μας, την αμφισβήτησή μας (που στα αρχικά στάδια είχε φτάσει στα όρια της απόρριψης), παράλληλα με τη μάχη που δίνει στον αγωνιστικό τομέα.
Κάθε νέα ομάδα (διότι περί νέας ομάδας πρόκειται) ακολουθεί κάποια συγκεκριμένα στάδια, από τη στιγμή της σύνθεσής της μέχρι τη στιγμή που θα πιάσει τη μέγιστη απόδοσή της.
Τα στάδια αυτά είναι διεθνώς αναγνωρισμένα και ισχύουν για όλες τις ομάδες, είτε αυτές αποτελούνται από 2 άτομα είτε από 1000+ (και ισχύουν και για όλες τις σχέσεις επίσης). Τα στάδια αυτά ισχύουν παντού και πάντα, το μόνο που διαφέρει από περίπτωση σε περίπτωση είναι ο χρόνος που διαρκεί το καθένα.
Τα στάδια:
Form, Storm, Norm, Perform (Σύνθεση, Καταιγίδα, Εξομάλυνση, Απόδοση).
Πολλές ομάδες διαλύονται στο στάδιο της "καταιγίδας". Είναι το κρίσιμο σημείο το οποίο αντιμετωπίζουν όλες οι νέες ομάδες ή σχέσεις, και αναλόγως διάρκειας και χειρισμού, η ομάδα/σχέση είτε θα προχωρήσει στο στάδιο της "εξομάλυνσης" είτε θα διαλυθεί.
Η νέα μας ομάδα πέρασε το στάδιο της καταιγίδας, και η καταιγίδα ήταν και δυνατή και με διάρκεια. Κατά τη διάρκειά της κινδύνευσε να καταρρεύσει ολόκληρο το οικοδόμημα του ΑΠΟΕΛ, από την τεχνική ηγεσία, την ομάδα αυτή καθ΄εαυτή, τη Διοίκηση. Αντέξαμε. Και αφού αντέξαμε, ξεπεράσαμε σιγά σιγά το επώδυνο και επικίνδυνο αυτό στάδιο.
Στο στάδιο της καταιγίδας πάντα συντελούνται ανακατατάξεις σε μια ομάδα. Και αναλόγως της ορθότητας των αποφάσεων που λαμβάνονται, κρίνεται και το αν θα αντέξει η ομάδα τη δοκιμασία ή όχι.
Ας δούμε τις επιπτώσεις της καταιγίδας αυτής (πέραν της παρολίγο κατάρρευσης που αναφέρεται πιο πάνω):
Αποκλεισμός από το Europa League: Ήταν πολύ νωρίς για να κληθεί η νέα ομάδα να αποδώσει, τη στιγμή που βρισκόταν ακόμα στο στάδιο της Σύνθεσης. Αποτέλεσμα αυτής της (αναμενόμενης) αποτυχίας ήταν να δυναμώσει ο θυμός, να ενταθούν τα "γιατί" και "αν". Κάτι που οδήγησε την ομάδα κατ΄ευθείαν στο στάδιο της Καταιγίδας, αμέσως μετά τη σύνθεσή της.
Απώλεια του δυνατού ατού της έδρας: Δεχτήκαμε ήττες σε όλα τα ντέρμπι στην έδρα μας (εκτός από αυτά με την Ομόνοια στα οποία πήραμε δύο ισοπαλίες). Ανόρθωση και Αεκ κατάφεραν να αποδράσουν με νίκη από το κατάμεστο ΓΣΠ, αυτό που μέχρι πρόσφατα αποτελούσε φόβο και τρόμο για αντιπάλους πολύ μεγαλύτερης δυναμικότητας των προαναφερθέντων.
Ντροπιαστικός αποκλεισμός στη φάση των "16" του κυπέλλου Coca-Cola: Και ήταν ντροπιαστικός διότι ήλθε μέσα σε ένα (ξανά) κατάμεστο ΓΣΠ, και αφού η ομάδα είχε εξασφαλίσει "σκορ πρόκρισης" κερδίζοντας την Αέλ με 0-2 μέσα στο Τσίρειο. Συν ότι ενίσχυσε το "σκορ πρόκρισης" με ένα γρήγορο γκολ μέσα στο ΓΣΠ.
Ας δούμε όμως και τι κατάφερε η νέα αυτή ομάδα εν μέσω δυνατής καταιγίδας:
Διατήρηση στη 2η θέση της βαθμολογίας με 3 βαθμούς διαφορά από την "καλύτερη Ανόρθωση των τελευταίων χρόνων".
Καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος (και μία από τις καλύτερες της Ευρώπης) με 10 γκολ κατά, παρόλο που η αμυντική γραμμή της νέας ομάδας άλλαξε 100% και παρόλο που 9 διαφορετικά αμυντικά δίδυμα ξεκίνησαν στην 11άδα από την αρχή της σεζόν μέχρι σήμερα. Εδώ να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη αμυντική γραμμή δέχθηκε τα περισσότερα και πιο "θανατηφόρα" πυρά από όλους (οπαδούς, αθλητικούς συντάκτες).
2η καλύτερη επίθεση του πρωταθλήματος, με μια σημαντική συγκομιδή γκολ (44) (η περσινή ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ είχε πετύχει 46 τέρματα σε 32 αγωνιστικές!) και ενώ ο σημαντικότερος επιθετικός της ομάδας (Αϊλτον) έφυγε μετά τη λήξη της μεταγραφικής περιόδου του καλοκαιριού, αφήνοντάς μας με το Σολάρι (ο οποίος περιθωριοποιήθηκε εντελώς φέτος) και τον Μπούτιμιρ, που ήταν σαφές, πριν ακόμα τον δούμε, ότι δεν θα ήταν ο επιθετικός-σκόρερ που χρειαζόμασταν. Επιπρόσθετα, οι ακραίοι επιθετικοί μας Μαντούκα και Χαραλαμπίδης ξεκίνησαν τη νέα περίοδο "μουδιασμένοι", με τον πρώτο να επανέρχεται σε ικανοποιητικό βαθμό απόδοσης σχετικά σύντομα, και τον δεύτερο ακόμα να ψάχνει τη χαμένη του αίγλη. Σημειώστε και την αποχώρηση ενός από τους καλύτερους δεξιούς ακραίους επιθετικούς που είχαμε ποτέ (και ο οποίος έπαιζε και ως επιθετικός περιοχής), του Ιβάν Τρισκόσκι. "Βαφτίσαμε" τον Ατόρνο επιθετικό και μας βγήκε (προσωρινά).
Ανακεφαλαιώνοντας, αν βάλουμε από τη μια τις επιπτώσεις της καταιγίδας, που στην ουσία ήταν αναμενόμενες, και από την άλλη τα επιτεύγματα αυτής της νέας ομάδας εν μέσω καταιγίδας, θα δούμε ότι αυτό που εκπλήσσει ΔΕΝ είναι οι επιπτώσεις, αλλά ΤΑ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ.
Και είναι αυτά τα επιτεύγματα που έσωσαν την ομάδα από τη διάλυση, μαζί με τη σταθερότητα που επέδειξαν συγκεκριμένοι άνθρωποι-κλειδιά στην ομάδα (Ιβάν Γιοβάνοβιτς, Φοίβος Ερωτοκρίτου, Ούρκο Πάρντο, Γκουστάβο Μαντούκα).
Κάποιος θα μπορούσε να επιχειρηματολογεί για ώρες κατά πόσο ήταν αναγκαίο ή απαραίτητο να διαλύσουμε στα "εξ ων συνετέθη" την περσινή ομάδα και να προκαλέσουμε μόνοι μας την "καταιγίδα", η οποία θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αν κρατούσαμε τουλάχιστον τους μισούς περσινούς βασικούς.
Επίσης θα μπορούσε να ασκήσει σοβαρή (και δικαιολογημένη) κριτική όσον αφορά την ποιότητα των ποδοσφαιριστών που φέραμε (σε σχέση με το ποσό των συμβολαίων τους) και κατά πόσο αν γινόταν πιο σωστή επιλογή, η ομάδα θα διέθετε την ποιότητα που θα της επέτρεπε να περάσει από το στάδιο της "καταιγίδας" πολύ πιο ανώδυνα και με λιγότερες απώλειες.
Θα μπορούσε, και κατά πάσα πιθανότητα θα είχε δίκιο.
Όλα αυτά όμως ανήκουν στο παρελθόν.
Πλέον, αυτή τη στιγμή, έχουμε ΑΥΤΗ την ΟΜΑΔΑ στη ζωή μας.
Και με ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ θα πορευθούμε μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος.
Το δίλημμα είναι ένα και είναι σαφές:
Ή μένουμε κολλημένοι στην περσινή ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ και στα "γιατί" και "αν" που μας κατατρέχουν από τον Ιούλιο, ρίχνοντας τη φετεινή ομάδα στον Καιάδα ως "ακατάλληλη για μάχη"...
... Ή βάζουμε την περσινή ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ εκεί που της αξίζει, δηλαδή στο πιο φωτεινό μέρος της καρδιάς μας, ΚΑΙ ΚΟΙΤΑΖΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΦΕΤΕΙΝΗ ΟΜΑΔΑ, δίνοντάς της την ευκαιρία να διεκδικήσει αυτό που πραγματικά μπορεί, και στο πρωτάθλημα αλλά και στην καρδιά μας.
Ας μην ξεχνάμε ότι η ομάδα ΤΩΡΑ μπήκε στο στάδιο της εξομάλυνσης. Και αυτό το στάδιο ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ αυτού της απόδοσης. Τώρα, το πόσο θα κρατήσει και πότε και αν θα τα καταφέρει να φτάσει στο στάδιο της απόδοσης ΕΓΚΑΙΡΑ, αυτό εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Και ένας ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ, ΟΙ ΟΠΑΔΟΙ.
Η επιλογή είναι δική μας. Όπως θα είναι και το αποτέλεσμα.
υγ Απλά σκεφτείτε πόσο δύσκολο ήταν (και είναι ακόμα) για τους "παλιούς" στυλοβάτες της ομάδας Πίντο και Μοράις να προσαρμοστούν σε αυτά τα δεδομένα, όταν οι ποδοσφαιριστές με τους οποίους είχαν δέσει και έπαιζαν για τουλάχιστον 2 χρόνια, άλλαξαν σχεδόν όλοι (εκτός του Μαντούκα). Μαρσίνιο, Τρισκόφσκι, Χαραλαμπίδης (ο φετινός δεν έχει καμιά σχέση με αυτόν των προηγούμενων χρόνων), Αϊλτον, Πουρσαϊτίδης, Μποαβεντούρα, Ζόρζε, Ολιβέιρα (που επανήλθε πρόσφατα).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου